|
|
Wikipedia | Songfacts | Alan Pollack’s Notes John’s tante Mimi vond het nooit niet leuk dat John naar Strawberry Fields ging, het was een weeshuis en ze meende dat rondhangen daar John op een dwaalspoor zou brengen. John ging er vaak heen omdat hij zijn vader verloren had en later ook zijn moeder en hij voelde een verwantschap met de kinderen daar. Elke keer weer als hij weer eens daarheen wilde, was er wel een beetje ruzie waarom hij toch hij daar steeds heen wilde. John antwoordde dan vaak: “Wat gaan ze daar doen dan, mij ophangen?” Het “nothing to get hung about” in de songtekst verwijst hiernaar. Het nummer en de opname is onbetwistbaar een doorbraak naar een nog hoger plan van studio-opnames. De technieken van overdubs, het plaatsten van micrcofoons dichtbij het instrument, het achterwaarts afspelen, experimenteren met opnamesnelheden en dergelijk werden al gebruikt zo nu en dan in de studios maar de manier waarop deze technieken gebruikt zijn bij de opnames van Strawberry Fields Forever waren wel nieuw en nog niet echt eerder zo gedaan. Het wordt een te lang verhaal met teveel technische gegevens om alles van de opname hier te omschrijven (voor details zie Wikipedia of elders online). De opnames voor Strawberry Fields duurde het langst van alle Beatle opnames (55 uur in totaal), vele sessies over een periode van enkele weken en heel veel experimenteren met instrumenten en verschillende arrangementen, opnames truukjes, overdubs enzovoort. Het meest bekend is natuurlijk de samenvoeging van 2 verschillende opnames in 2 verschillende toonsoorten die uiteindelijk resulteerde in de versie van Strawberry Fields zoals we die we allemaal nu kennen. George Martin noemde het magisch dat de ene opname bij het versnellen van de tape ook precies in de toonaard en ritme kwam van de andere opname. Het leek hem onmogelijk de 2 opnames samen te voegen maar Lennon had hem gezegd: You can fix it George” en aldus geschiedde. De overgang moet plaatsvonden bij 59 seconden; je kan daar inderdaad horen hoe de sfeer van de song drastisch veranderd en meer een zweving (men noemde het “swimming”) laat horen. De fade out en daarna het weer terugkeren van de song (wat vele DJ’s een ramp vonden want ze moesten de stilte na de fade-out volpraten) was simpelweg een slecht gedeelte bij deze edits die George Martin en zijn helpers niet konden wegfixen. Het effect over de zang van Lennon ontstond mede door het gezweef en veranderen van de snelheden van de opnameapparatuur. George Martin was zelf nooit echt zo tevreden met de edits, vermoedelijk ook omdat hij het met de beste wil van de wereld niet helemaal perfect kon krijgen. Maar hij verdient zeker de credits voor deze opnames en het resultaat toont aan hoeveel beter en origineler ook hij als producer was geworden na 4 jaar werken met de Beatles.. Strawberry Fields is wel een geluidsgedicht genoemd – George Martin vergeleek het met de muziek van Debussy. De periode die vooraf ging aan de opnames moet ook wat duidelijk gemaakt worden om beter te begrijpen hoe de Beatles tot deze opname kwamen en wat maanden later deze nieuwe Beatles-stijl perfectioneerde met hun Sgt Pepper album. De Beatles waren gestopt met optreden, George wilde zelfs – als eerste – de band verlaten. Brian Epstein gaf hen 4 maanden om wat tot rust te komen en de zaken te overdenken. George ging naar India, Paul stortte zich in het bezoeken van culturele evenementen, John ging “acting naturally” in de film How I Won The War met de opnames in Spanje. En Ringo? Hij ging eerst samen met George op zoek naar een eiland in Griekenland om daar eventueel met alle Beatles later te gaan wonen, maar dit leek toch niet zo’n goed plan. Hij had zelf ook net een huis gekocht dus waarschijnlijk vermaakte hij zich simpelweg met wat te reizen en in de tuin te zitten. Het was wel de periode dat alle 4 Beatles voor het eerst geinteresseerd raakten in andere zaken dan het optreden en klaarmaken van een volgende nummer 1 hit. John had in Spanje niet echt contact met de andere acteurs dus hij las veel tussen de opnames door en begon wat meer over zichzelf na te denken, ontwikkelingen die hem wellicht inspireerde voor de tekst van Strawberry Fields. Toen de opnames weer begonnen in november 1966 leek iedereen het weer fijn te vinden om weer samen aan het werk te gaan. De Strawberry song inspireerde Paul om zelf met zijn Penny Lane op de proppen te komen. Beide opnames mogen gezien worden als de aanzet voor Sgt Pepper dat daarop volgende jaar: terug naar de persoonlijke ervaringen van hun jeugd opgediend met een psychedelisch en poetisch sausje en met opname mogelijkheden van de studio zelf – en studiomuzikanten – als component om mee te componeren. Kwa vorm, structuur, toonaard en akoordenschema’s is het moeilijk om er iets zinnigs over te zeggen. Zelfs de toonaard waarin het nummer zou staan blijkt een mysterie, er zijn maten weggelaten, ingevoegd, zelfs meetellen op de maat zal je in de war brengen. Als je alle opname-effecten zou wegdenken en de song in haar pure vorm zou moeten beoordelen, dan lijkt de conclusie dat Strawberry Fields waarschijnlijk een folk-song is kwa stijl. Naast hun far-out experimenten in de studio waren de Beatles echter ook nogal conservatief in hun stijl van componeren. Je kan zonder al te veel moeite heel veel Beatles-songs omvormen tot jazz-standards vol muzikale hoogstandjes voor de harmonie en het inkleuren met de meest ingewikkelde akkoorden maar het oorsronkelijke materiaal werd vaak toch zonder al te veel van dit soort van kunsten door het 4-tal afgeleverd. Neemt niet weg natuurlijk dat de opname waarmee wij nu al meer dan 50 jaar van mogen genieten een artistiek hoogtepunt is voor de popmuziek in het algemeen en een mijlpaal in het Beatles-repertoire. De song werd tesamen met Penny Lane uitgebracht – het was zoals dat heette een single met 2 A-kanten) in febuari 1968 en liet elke Beatles-fan weten dat er nog heel wat meer op stapel stond om te gaan gebeuren dat jaar. Oh, en het was ook de eerste keer dat het publiek kennismaakte met hun snorren. De video moest gemaakt worden omdat de Beatles er niet veel voor voelden om de song te gaan promoten langs de televisie- en radiostudios. De video zelf is een verhaal apart maar daarover een andere keer… Tot slot nog een clip die ik tegenkwam waaruit je kunt opmaken hoe Strawberry Field Forever uiteindelijk de vorm vond die het nodig had om zo’n unieke opname te worden. Het zijn 7 minuten lang impressies en dus nogal chaotische momentopnames maar geeft wel aan hoe ze op zoek waren naar een stijl voor deze song. |
