A Day In The Life

Wikipedia | Songfacts | Alan Pollack’s Notes

Het orkest bestond uit 41 personen. De musici was verteld dat zij in vol ornaat naar de studio moesten komen. Toen ze daar aankwamen kregen ze wat spulltjes uitgedeeld: clownsneuzen, feestmutsen, idiote brillen enzovoort en zelfs grote dikke handschoenen. Het was iedereen duidelijk: dit zou geen normale opname worden. McCartney zou het orkest gaan dirigeren en de opdracht was ‘begin bij de laagste noot van je instrument en geleidelijk aan, zie dat je bij de hoogste komt tijdens die maten”.

Het begin van de song is gebaseerd op twee krantenartikelen van de Daily Mail. Een bekende politicus was met haar auto tegen een bestelwagen gebotsts. In werkelijkheid overleefde ze het ongeluk maar in de song is het echter een dodelijk ongeluk. Het tweede artikel betrof een bericht dat onderzoekers wel 4000 gaten hadden geteld in het wegdek van Blackburn en dat het de hoogste tijd was om deze te repareren.

Bijzonder is dat het in feite McCartney was die de songregel “I’d love to turn you on” suggereerde. Deze regel is zondermeer een verwijzing naar drugs – de BBC weigerde aanvankelijk de opname uit te zenden vanwege deze tekst. Ook het gedeelte dat gezongen (en geschreven) werd door Paul verteld van een “smoke”; iedereen begreep meteen dat dit marijuana was. Deze regels zou je misschien eerder van John verwachten maar dat is dus niet het geval.

McCartney’s middenstukje was eigenlijk bedoeld voor een andere song waaraan hij werkte maar het bleek goed te passen in A Day In The Life.

Het piano slotakkoord werd maar liefst op 3 piano’s tegelijkertijd aangeslagen. De opname faders van het mengpaneel stonden in hoogste stand om zelfs het vallen van een speld te kunnen opnemen. Aan het einde van het pianoakkoord kan men de air-conditiong horen.

Het glissando van het de violen doet denken aan “Entry of the Gods into Valhalla” van Richard Wagner’s opera “Das Rheingold,” waarin na het glissando Thor zijn hamerslag laat horen. George Martin bleek later niet precies meer te weten wie het idee van het glissando had aangeleverd. In zijn boek All You Need Is Ears 1979 schrijft hij dat het John’s idee was maar in 1995 geeft hij de credits aan Paul. (Ik denk eerlijk gezegd dat het Paul’s idee kan zijn geweest, Paul was toendertijd toch wel het meest bezig met zich cultureel te verdiepen. Ook kun je hem zien in de clip van de song hoe hij het orkest dirigeerd).

George Martin: Ik moest de score voor het orkest klaarmaken en had al een soort van schema uitgewerkt voor de violisten zodat ze enigszins wisten wat ze moesten spelen. Het was belangrijk dat ze niet te vroeg bij hun hoogste noot uitkwamen, het glissando moest geleidelijk naar boven toe klimmen. Ik was aanvankelijk bang dat we met A Day In The Life ons publiek zouden verliezen, het was enigszins anders dan wat de Beatles ooit gedaan hadden maar toen ik het aan America’s Capitol Records liet horen waren ze zeer enthousiast en toen wist ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken.

A Day In The Life was de laatste song van het album. Lennon wilde nog een grapje in de uitloop groeven van het album en hij vroeg George Martin om een hoge toon op te nemen die alleen een hond kon horen. Dit werd gevolgd door een tape-loop van wat onbeduidend studiolawaai tesamen met Paul die zegt: “Never could see any other way,”. het grapje was bedoeld om mensen te laten denken dat er iets mis was met hun grammafoonspeler.

De tekst die verwijst naar de film en het engelse leger (“I saw a film today, oh boy. The English Army had just won the war”) verwijst naar de film How I Won The War waarin Lennon toendertijd een rol speelde.

Mal Evens de opname technicus moest 24 maten tellen voordat hij de wekker kon laten afgaan in Paul’s middenstuk. Evans had wel vaker ideeen aangeleverd maar nog nooit enige credits gekregen. Hij stoerf in 1976 maar de Beatles gaven zijn familie alsnog een grote som geld in 1990 voor zijn ideeen tijdens de Beatle-jaren.

De handgeschreven tekst van Lennon voor Day In The Life met de verbeteringen en aantekeningen bracht $1.2 miljoen op bij een veiling van Sotheby in New York. Het was toendertijd het item dat het meeste geld heeft opgebracht als verzamelingstuk. De koper was een onbekende Amerikaan.

Niemand zal het je duidelijk kunnen uitleggen maar velen zullen moeten beamen dat A Day In The Life op zichzelf lijkt te staan, alsof het zich distantieerd van de rest van het Sgt Pepper album. Maar toegegeven, dat zou net zo goed het geval kunnen zijn geweest als men bijvoorbeeld Within You Without You had gekozen als laatste track. Het zal vermoedelijk komen doordat voordat A Day In The Life begint eerst nog de reprise volgt; dit geeft aan dat de show afgelopen is waarna dan nog als een extraatje A Day In The Life begint. Het bewijst wellicht dat het Beatle-team een goede smaak hadden hoe zij hun de songvolgorde van hun albums moesten indelen.