|
Lady Madonna – Kroost hangt aan je rok Knoop je de eindjes toch weer aan elkaar Vrijdagavond laat ie jou weer stikken Lady Madonna – Baby aan je borst Lady Madonna – Lekker op je bed Dinsdagmiddag wil maar niet voorbij gaan Lady Madonna – Kroost hangt aan je rok
|
Wikipedia | Songfacts | Alan Pollack’s Notes Paul McCartney heeft altijd gezegd dat deze song bedoeld was als een eerbetoon aan alle vrouwen. Hij raakte geïnspireerd door een foto in een uitgave van National Geographic 1965 van een vrouw in Vietnam die haar kind aan haar borst hield onder de kop “Mountain Madonna.” De foto verscheen als onderdeel van een artikel genaamd “American Special Forces in Action in VietNam. “Ze zag er zo trots uit met haar baby en ik zag dat als een soort Madonna-ding, moeder en kind.” Paul leende het idee voor de piano van Humprey Lyttelton Bad Penny Blues – een hitje in 1956. Naar ik mag hopen heeft hij deze beste man toch wel wat geld toegeschoven want het doet toch echt wel flink denken aan het piano arrangement van Lady Madonna. Maar ik weet niets van een copyright-rechtzaak dus waarschijnlijk is dat wel goed gekomen. Anecdote: George Martin was hoofd A&R afdeling bij Parlophone toendertijd maar was niet betrokken bij deze Joe Meek opname van Bad Penny Blues – maar hij zal ongetwijfeld op de hoogste zijn geweest van de piano-riff en tevens de manier van opname: er blijkt een speciale microfoon gebruikt te zijn voor Paul’s pianopartij voor Lady Madonna, wie weet dezelfde als waarmee Bad Penny Blues werd opgenomen. Het moet gezegd worden: de Beatles hebben regelmatig gekopieerd en van andere geleend maar waren ook erg goed om dat geheel te verbergen, om te vormen en hun eigen te maken. Kortom: ze lieten zich inspireren door alles wat ze maar tegenkwamen, op de radio, in de media, tijdens gesprekken. De tekst van Lady Madonna had Fats Domino’s Blue Monday als inspiratie voor wat betreft het opsommen van de alle dagen van de week met uitzondering van de zaterdag – Paul grapte altijd dat dat de dag was dat Lady Madonna afwezig en aan het feestvieren was. Er werden 4 jazz muzikanten ingehuurd voor het brash arrangement; de 4 Beatles gaven hen het voorbeeld voor het arrangement door trompetgeluiden te imiteren, het brash arrangement is nooit uitgeschreven en mist om die reden misschien de perfectie. De brash eindigde een beetje als gazoo´s in de mix maar ook dat was waarschijnlijk zo bedoeld. Muzikaal gezien valt er niet zoveel op Lady Madonna aan te merken. Het oplopende arrangement van het basloopje is vermoedelijk afkomstig van het piano-idee; het is bijna belangrijker en meer dominant dan de zang zelf. De brash imitaties van de 4 beatles tesamen met de arrangement van de 4 jazz-muzikanten geven een alleraardigst en speels effect. Het enigste opvallende is misschien het akkoordenschema voor de bridge en het afronden met “see how the run” – via C|Bm naar E7 en vervolgens weer terug bij het uitgangspunt in A. Ook misschien opmerkzaam is de uiterst korte duur van hert refrein (Lady Madonna); de song zelf is ook maar 2:45 wat in de vroege jaren 60 niet zo ongewoon was maar in 1968 werden de hits toch gaande weg langer dan 3 minuten, dus ook in dat opzicht zal de opname wel de aandacht hebben getrokken toendertijd – het was alweer voorbij op de radio voordat je de volume knop wat hoger kon draaien. De song werd gezien als een terug naar de basis van de rock&roll en een antwoord op de psychedelia van die periode. Lennon vond het een alleraardigst melodietje en het had een voortreffelijke piano-riff maar de song “never really went anywhere“. Anderen vertaalden de song als een ode aan de alleenstaande moeder en de vele ontberingen die ze moest ondergaan. Ook de songtitel Lady Madonna zal velen zijn opgevallen – waarschijnlijk heeft de artiest Madonna later haar naam aangenomen vanwege deze song en ook wellicht heeft Paul dit gegeven nog eens gebruikt voor zijn “Mother Mary” met zijn ballad Let It Be. Het is nooit zo duidelijk aangegeven maar het is heel goed mogelijk dat Lady Madonna het einde van de psychedelische LSD-periode inluidde zowel voor de Beatles zelf als voor de rest van de muziekindustrie. Elvis kwam dat zelfde jaar met zijn terug naar de rock & roll comeback optreden en ook andere acts begonnen gaandeweg minder zweverig te klinken. Sommigen menen dat Lady Madonna altijd een beetje onderschat is en meer verborgen magie heeft dan men op het eerste gehoor zou vermoeden. Hoe het ook zij: Lady Madonna was de laatste release voor Parlophone, daarna werd al het Beatle materiaal uitgebracht op hun eigen label Apple Corps Ltd. dat ze hadden opgericht na de dood van hun manager Brian Epstein. |