|
|
Woodstock: een driedaags muziekfestival ter ere van de hippie-tegencultuur. De hippie-beweging had een grote invloed op de Amerikaanse cultuur en omvatte zo goed als de hele naoorlogse generatie. Woodstock is ontstaan door de politieke sfeer en cultuur van die tijd. De oudere generatie uit de late jaren zestig keurde de hippie-manier van leven af vanwege hun verzet tegen oorlogen, intens drugsgebruik en gewoonweg hun nogal rare verschijningen in het straatbeeld. Drugsgebruik was extreem wijdverbreid tijdens Woodstock. De meest populaire muziek in die tijd was psychedelische rock met betekenisvolle teksten. Liedjes die refereerden aan historische gebeurtenissen of protesteerden tegen de regering waren het meest effectief. Na Woodstock sprongen de muziekfestivals als paddestoelen uit de grond overal en tot op de dag van vandaag is Woodstock nog steeds de moeder van alle festivals. Jaren ’60 Cultuur De cultuur in de jaren zestig werd sterk beïnvloed door de politiek en de oorlog in Vietnam. Een overgrote meerderheid van de bevolking was volledig toegewijd aan het dienen van hun land en keek zwaar neer op mensen die tegen de oorlog waren. Degenen die probeerden een oorlog te beëindigen, worden zelf als verraders gezien. Degenen die het niet eens waren met de regering en in alle opzichten vrijheid wilden, werden “hippies” genoemd. De hippiebeweging kwam voort uit de beatnikbeweging die werd gekenmerkt door een algemene onvrede met de huidige Amerikaanse cultuur. Hoewel de beatniks niet zo luid en opzichtig protesteerden, introduceerden ze toch de trend om meer in contact te komen met de natuur, drugs te gebruiken en tegen de gangbare gedragsregels in te gaan. Over het algemeen droegen hippies lichtgekleurede, loszittende kleding, luisterden ze naar rockmuziek terwijl ze drugs gebruikten en uitten ze hun verlangen naar vrede en eensgezindheid. Hippies predikten hun wantrouwen jegens de overheid en de behoefte aan meer persoonlijke vrijheid. Veel van hun overtuigingen kwamen ook voort uit het geweld binnen de Vietnam oorlog, dus er waren massale protesten voor vrede. Deze protesten bestonden uit bijeenkomsten en het gebruik van symbolen zoals het vredesteken dat tegenwoordig algemeen bekend is. Veel van de mannen ontweken de dienstplicht op alle mogelijke manieren, ongeacht de gevolgen, en velen van hen kwamen daardoor in de gevangenis. Zolang ze zich konden uiten en vechten voor waar ze in geloofden, kon hen dat echter niets schelen.
Hippies werden zich meer bewust van de sociale onrechtvaardigheden en maakten gebruik van hun recht om te protesteren en zich tegen de regering te verzetten. De opkomst van het verlangen naar vrijheid en het niet voldoen aan sociale normen leidde tot een overvloed aan revolutionaire bewegingen, waaronder de burgerrechtenbeweging. Ook vrouwenrechten en homorechten werden in deze tijd benadrukt. Voor elke groep die ongelijk werd behandeld, werd gevochten. er ontstond ook ook een groeiende zorg en interesse in het milieu. In de hippiecultuur was ook de omgeving een deel van hun spiritualiteit, en je kon er je mee verbinden door het drugs te gebruiken, die immers ook van de aarde zelf kwamen, een natuurlijk product, en waarvan werd gedacht dat ze de gebruiker meer in contact bracht met de muziek en de natuur. Muziek werd het belangrijkste instrument om mensen met deze gewoontes en ideeën bij elkaar te brengen. Muziek De muziek van de jaren zestig was ongelooflijk belangrijk voor de hippiebeweging en daarom was Woodstock zo succesvol. Vóór de hippiegeneratie weerspiegelde de populaire muziek nog de oude waarden en cultuur. Muziek werd de manier om te laten zien waar je in geloofde. De muziek op Woodstock was de inspiratiebron voor revoluties en zorgde ervoor dat mensen zich veilig voelden in hun wantrouwen tegenover autoriteit en de samenleving van hun ouders. De muziek weerspiegelde alles waar de hippiecultuur voor stond, zoals: seks, drugs, broederschap, het bestrijden van onrecht, enz. Daarom had vooral de oudere generatie van die tijd een hekel aan deze nieuwe muziekgenre. “De gewone Amerikanen dienen er rekening mee te houden dat veel van hun eigen kinderen de tegencultuur hebben geaccepteerd met zijn unieke ideeën over drugs en spiritualiteit.” Veel liedjes hadden expliciet betrekking op de politiek van die tijd en brachten mensen samen die in dezelfde filosofieën geloofden. Rockmuziek was als het volkslied voor de hippies en ze luisterden er naar als door een waas door drugs veroorzaakt. Drugs waren ongelooflijk belangrijk in de jaren zestig om de geest te verruimen. “Het huwelijk van levensstijl en muziek werd voor het eerst weerspiegeld door The Beatles met mode, gevolgd door psychedelische muziek en de opkomende drugscultuur.” Woodstock was waar deze thema’s samenvloeiden en werd het ‘bepalende en laatste grote moment van de jaren zestig‘. Drugs zoals LSD, acid en marihuana werden gebruikt voor zelfonderzoek. Psychedelische rock gecombineerd met recreatief drugsgebruik (alleen in het weekend) en de muziekteksten en het pessimisme tegenover oorlog en regering waren de bronnen voor nieuwe inspiratie. Songs als “Fortunate Son” van Creedence Clearwater Revival waren hippie-anthems vanwege de tekst “It ain’t me, it ain’t me, I ain’t no military son.” die hun gezamenlijke emoties en ervaringen bezongen. Het festival De documentaire Woodstock: drie dagen die een generatie definieerden stelt dat Woodstock was opgezet door een paar extreem rijke mannen met de oorspronkelijk bedoeling om flink veel winst te maken. Twee van deze mannen financierden het project en anderen organiseerden het evenement. Een van de mannen genaamd Michael Lang had eerder een muziekfestival in Miami gecreëerd, wat op alle gebieden een rampzalig evenement was. Veel artiesten waren op hun hoede voor het festival omdat er nog nooit zoiets groots met succes op touw was gezet. Desondanks wist de organisatie een paar grote namen te contracteren, zoals The Who, Jimi Hendrix, the Grateful Dead, enz. Een van de eerste grote problemen die ze ondervonden, was het vinden van een locatie. Ze vonden oorspronkelijk een veld dat groot genoeg was voor het evenement, maar naarmate meer en meer mensen kaartjes kochten, wilden de stedelingen van de stad het festival daar niet meer, bang voor problemen en overlast. De makers gingen naar een paar verschillende locaties, die allemaal werden afgewezen door de lokale bevolking, totdat ze een boer ontmoetten genaamd Max Yasgur die ermee instemde het festival op zijn boerderij te laten plaatsvinden. Hierdoor hadden ze heel weinig tijd om zich voor te bereiden, wat een groot deel van de reden was waarom de makers uiteindelijk failliet gingen na Woodstock. Ze hadden niet genoeg tijd om de apparatuur van het festival, zoals toiletten, hekken en podia, volledig af te bouwen. Tevens hebben ze het aantal mensen dat naar Woodstock kwam enorm onderschat. Ze verwachtten ongeveer 150.000 “kids” maar bijna 500.000 kwamen er opdagen. De lijst met dingen die fout gingen was enorm lang, maar desondanks wordt Woodstock nog steeds gezien als legendarisch. Alle wegen die naar de boerderij leidden stonden vol met lege auto’s omdat mensen kilometers moesten lopen om bij de ingang te komen. De hekken waren nog niet allemaal geplaatst waardoor er geen manier was om geld in te zamelen bij de festivalgangers, en waardoor het hele festival in feite gratis entree was. Ze hadden geen voedsel en medische voorraden meer, dus er werden helikopters ingezet om maar zoveel mogelijk voorraad aan te voeren als maar mogelijk. De artiesten konden niet op tijd op het podium komen – of het weer verlaten – dus was het wachten op de helikopter om hen te vervoeren en bleven ze doorzingen net zo lang als dat het publiek dat wilde. Foto’s en video’s van Woodstock tonen ons de vreselijke omstandigheden, het drugsgebruik en naakte mensen overal. De meeste mensen die Woodstock bijwoonden, echter zeggen dat wat zij zich Woodstock herinneren als een “happening” zonder geweld en dat iedereen uiterst behulpzaam was om de ander bij te staan. “Woodstock bewees, meer dan enig andere belangrijk moment in de jaren zestig, dat er een culturele transformatie aan de gang was.” Honderdduizenden hippies verzamelden zich om elkaar te vinden, wat in die tijd toch moeilijk was vanwege het taboe eromheen, de maatschappij was nog steeds behoorlijk gesloten. Invloed Moderne festivals streven ernaar te zijn wat Woodstock ooit was en brengen mensen op een vergelijkbare manier samen. In de decennia daarna heeft het festival iets van een mythologische status gekregen. Het oorspronkelijke doel van Woodstock was om geld te verdienen waar alle moderne muziekfestivals tegenwoordig aardig in slagen. Er zijn nog steeds hier en daar wat mislukkingen en falende, verliesmakende festivals, zelfs met de kennis van wat er op Woodstock is gebeurd tot de beschikking, als voorbeeld. Een tekort aan voedsel, water, onderdak, noem maar op, maar geen festival tegenwoordig haalt het bij het muzikale success van de originele Woodstock. Woodstock vertegenwoordigt de verheerlijking van verheven idealen die nog steeds nagalmen. Drugs en alcohol worden nog steeds veel gebruikt op festivals; veel mensen gaan nog steeds naar popfestivals om te ontsnappen aan hun normale leven en om hun stress te ontladen, met het idee dat ze op het festival bij mensen zijn zoals hen, die op hen lijken, en daar zijn met dezelfde bedoelingen. “Het was een succes en een mislukking tegelijkertijd, zoals het geval is bij elk “ongeluk”, onmogelijk te herhalen. En waarschijnlijk ook niet de moeite waard om te herhalen, maar wel uiterst de moeite waard om van te leren.” Conclusie Woodstock heeft een cultuurgenre gecreëerd dat vandaag de dag nog steeds relevant en verafgood wordt. Het was een bijproduct van de politieke sfeer en een protesterende generatie voor vrede. Ze snakten naar mensen met dezelfde opvattingen en levensstijl als zijzelf. De drugsrage van de jaren ’60 en ’70 bloeide op in de psychedelische muziek van Woodstock, moderne muziekfestivals gebruiken deze invloed nog steeds. Woodstock was dan wel een economische mislukking, maar wordt herinnerd als het voorbeeld van alle muziekfestivals. |
