Waar De Engeltjes Zingen

Wat volgt zijn de volgende met het onderbewuste van enkele belangrijke liedjesschrijvers. Wat is dat onverklaarbare gevoel dat je soms tijdens het neerpennen van een nieuw lied kan ervaren? Het is als de tekst op papier en de melodie in jouw hoofd hun eigen weg willen gaan, en niet die jij bij aanvang voor ogen had. Die dwingende invloed uit het diepste van je wezen die er voor zorgde dat “Scrambled Egg” uiteindelijk “Yesterday” worden, die Keith Richard de fuzzbox deed aansluiten om naar andere mogelijkheden te zoeken voor zijn oorspronkelijk op een akoestische gitaar gespeelde riff in “Satisfaction ” om zomaar eens twee voorbeelden aan te halen… waar komt het vandaan?

SINNEAD OCONNER:Het gebeurt heel sporadisch dat een lied niet van mij komt maar van iets anders. Ik heb het eigenlijk nog maar met drie verhalen zo meegemaakt en met My Special Child in het bijzonder. We waren aan het einde ik zwanger was geworden en besloten had dat ik de baby niet zou houden, hoe erg ik dat ook vond. Ik had een abortie laten doen en dat zat me nog niet erg dwars. En toen schreef ik die song. Toen ik aan de zangpartijen begon, was het net van het soort aanwezig. Het klinkt misschien gek, maar de zang en de emotie waren van haar. Ik was ervan overtuigd dat het een meisje was en dat het van haar afkomstig was willen de opnames heel anders uit dan ik had verwacht. Het werd een song die zei: Wees maar gerust, je hebt jouw zoon en die houdt van jou, dus maak je maar niet druk om mij . Elke keer als ik de opname terughoor,

KEITH RICHARD: Het is altijd iets waar ik gehoor aan geef. Ik hoor iets en dan moet ik het mijzelf op de gitaar aanleren. Je hebt gewoon geen keuze, je kan niet gewoon zelfs die knop omdraaien en het uit zetten. Je kan proberen het te maar het is sterker dan jij. Het valt niet te controleren, het blijft maar komen uit jezelf. Goed gezien ben jij het slaafje .

ROSANNE CASH: Het is net als het overlevingsinstinct net zo primitief. Als ik het negeer dan krijg ik zenuwaanvallen. Ik kan niet slapen, ga ongezond eten, ben snel geirriteerd. Het gaat me dus echt lichamelijk parten spelen. Het is als de energie er gewoon is en wanneer ik er niets mee begin, dan gaat het tegen mij werken.

JONI MITCHELL: Kreativiteit komt voort uit de noodzaak om te communiceren; het is iets wat verbeterd kan worden. Iedereen kan wel iets maken, iedereen kan creatief zijn. Het net waarmee je de kreativiteit vangt, is gemaakt met de draden van jouw alertheid. Als je door het leven kan gaan met dezelfdeheid en aandacht die je hebt wanneer je bijvoorbeeld een computerspelletje speelt dan ben je niet stuk te krijgen. Dat is goedbeschouwd Zen. Als je goed bent in het spel en je zegt tegen jezelf: ik ben fantastisch met dit spel , dan laat je het ego binnen. er was nog geen Ego, je was de Niet-gedachte. En in de Niet-Gedachte is de tijd eindeloos maar met de komst van zelfs maar een gedachte verdwijnt dit en wordt de tijd beperkt.

Als je jezelf vatbaar voor de kreativiteit wilt maken dan moet je ofen trainen, optimaal alert zijn, opgesteld staan ​​. Als je te rationeel bent, ben je niet erg goed uitgerust om te creeeren. Je moet in staat zijn je te kunnen overgeven aan het mystiek, het altijd raadselachtige. Met een been in het goddelijke staan ​​want allen daar ontstaat de grootsheid. Je kunt dan wel gewoon zijn en in staat zijn een aardige liedjes te schrijven maar er zijn dagelijkse duizenden liedjes op de radio die ook publiciteit zijn en toch niet met een been in het godd staan. En dat kunnen zelfs de hits zijn; het hangt af van welke maatstaven je hanteert, wat kreatief zijn voor jou bedoeld.

Als je te verstandelijk rederneert dan zal de kreativiteit niet komen omdat je niet intuitief genoeg bent en kreativiteit heeft heel, heel veel intuitie nodig. En je moet een zekere emotionaliteit over je hebben anders wordt jouw werk te kil. Dylan schrijft iets dat nogal abstract is en meteen daarna komt hij met een zin die recht-voor-zijn raap doel raken . Om vervolgens weer surrealistisch te worden.

JACKSON BROWN: Er is een zin in Dylan’s SubterraneanHomesick Blues: “hangen rond een inktpot”. Deze zin betekende toendertijd alles voor mij vanwege het probleem waarmee ik zat. Ik probeer te schrijven maar de woorden wilde maar niet komen. En ik dacht: Je kan dan wel gewoon blijven zitten wachten op inspiratie, je kan proberen wat discipline in je artistieke leven te krijgen en er voor te zorgen dat je, zeg maar, in vorm bent om op de juiste manier aan de slag te gaan wanneer de inspiratie zich aandient. Maar als je blijft wachten, Jackson jongen, dan zal echt nooit gebeuren. Op een gegeven moment ontwikkeld ik mijzelf dan maar er aan te geven. Ik dacht, oké, ik weet dat ik dit allemaal kan neerpennen dus bij deze: ik sta tot uw beschikking. Het was net een soort gebed. En toen schreef ik iets wat ik op die leeftijd als mijn eerste echt gezien beschouwde, dat echt goed was. Ik geloof zeker dat er iets is maar moet zeggen dat ik er eigenlijk ook niet zoveel bij stil sta. vroeger ben ik bezig om er contact mee te maken. Wat dat iets dan ook moge wezen.

PETER: Het is echt als electriciteit en kreativiteit is de stekker in het stopcontact. Je hebt als liedjesschrijver een antenne en je voelt soms letterlijk de rillingen als je ergens goed in zit.

JONI MITCHELL: Als ik lang aan het schilderen ben, is het van mijn gedachten stoppen. Als je me aan elektrische draadjes zou kunnen ontdekken dat ik een soort van droomtoestand zit. Ik praat dan niet meer en ergens komen dan die onhoorbare stemmetjes van noem het kosmische impulsen die mij zeggen: iets meer rood linksboven, graag. Je denkt er niet bij na, schildert het rood en wacht op wat er gaat. Soms heb ik hetzelfde met de muziek.

Bij mij gebeurt het meestal ‘s nachts en alleen nacht als een soort van mantra dat een patroontje door te nemen de dron zorgt ervoor dat de inspiratie wordt weergegeven. Als je aan het schrijven bent dan moet je afdalen in jouw onderbewustzijn en het kan wel eens veilig zijn daar, als in een droom. Maar als je dat afdalen aankunt, aandurft en er mee om weet te gaan, dan kun je rekenen op heel veel zelfkennis. En dat geeft je dan weer de mensenkennis wat noodzakelijk is bij het liedjesschrijven. Op die manier gesteld is het schrijven een fantastische psycho-therapie, hoewel soms best wel beangstigend.

SINEAD OCONNOR: Mijn dagelijkse leven is nogal onstuimig, ook uitgedrukt. Ik vind dat niet eng maar er gebeurt van alles, 24 uur per dag. Dus ik ben voortdurend bezig me af te vragen hoe dat nu allemaal zit. Steeds weer vraag ik mij af wat ik er wijser van wordt. En regelmatig moet ik dan weer, voor een beetje orde in de chaos, het op papier schrijven om daarna te kunnen zeggen: ja, zo voel ik mij!

Zit er iets van herkenning voor je bij? Enorm wel. Laat tien liedjesschrijvers aanschuiven aan een ronde tafel, geef ze wat te drinken en stel voor een open gesprek over het vak. Ik je, nog nooit zag je een groep van mensen op een lijn en met zoveel mogelijk hun bevatten wijzigingen. Wat de grote namen hier boven uitgelegd hebben, moet welhaast ook voor jou gelden. Of zal dat tezijnertijd gaan doen, als de eerste multimap vol met titel-ideeen, mislukte coupletten en vetgeschreven refreinen naar het Archief van de Persoonlijk Herinneringen (oftewel: De Doos Op Zolder) mag verhuizen.

Hoe staat het met jouw hiel eigen, speciale ervaringen met het onderbewustzijn?

Zomaar eens twee voorbeelden. Ik weet zelf ontwikkeld een eigen compositie, en in een wijziging van het bijzonder, iets kan hebben ontwikkeld van een indiaanse regendans. Niet in stijl en gericht, wel te verstaan, in bedoeling: we gaan de goden doelen. Een gebed heeft die bedoelde bedoeling, lijkt mij, zij het gesproken en met een meer religieuze teneur (vgl. Franz Kafka’s overeenkomst “Art is a form of prayer”).

Het heeft mij geleerd dat hoe somber, kritisch van zwartgallig het onderwerp van mijn liedje ook mag zijn, ik altijd een positieve wending van conclusie moet zien te vinden. Op een dag immers komt het liedje je achteropgelopen.

Andere composities als later overeind te blijven staan ​​in jouw leven Toen schreef ik, o ja, dat was in de tijd van … Of zet een punt achter iets later je, ontdaan van dit ballast, weer op een ander spoor voort kunt reizen op een volgend station.

Neem nooit een idee voor een liedje als vanzelfsprekend. Bedenk dat het onderbewust-zijn er altijd plannen mee kan hebben, misschien niet nu en misschien niet in de vorm zoals die is opgeborreld . Komt voor, is het daar.

Vertaling en Bewerking: Johnny Hoeve Moonpub NET, Nederland