Page 22 - Handboek Muziek Geschiedenis

ingelegd en door symbolische figuren of door hoofden van góden,
godinnen, sfinxen en dieren versierd.

Den ouderdom van den eenen of anderen vorm der harp mag men
afleiden uit de hou-

ding, die de harpe-

naars bij het bespelen
van hun instrument

op de monumenten
en muurschilderingen

aannemen. In den tijd
van het „oude ” rijk

zijn zij knielend, in
dien van het „nieuwe ”
daarentegen staande

afgebeeld. Dit geldt
echter alleen van de

groote, staande harp ;
de kleine, over den
schouder gedragen, of

in de hand gehouden
harp werd zoowel in

den ouden als in den
lateren tijd staande en
knielende bespeeld.

Toen Egypte onder
vreemde heerschappij

kwam en de inheem -

sche tempelmuziek in
verval geraakte, was het ook met den roem van de harp gedaan. Zij
verloor langzamerhand haar sierlijke gedaante, verkreeg weder den

ouden boogvorm en ging uit de handen van koningen en priesters,
die haar in de dagen harer heerlijkheid bespeeld hadden, in die van

het volk over. Merkwaardiger wijze ziet men op de afbeeldingen uit
die laatste periode bijna uitsluitend vrouwen de harp bespelen.