Page 25 - Handboek Muziek Geschiedenis

overeen. Weinig of niets is met zekerheid te zeggen over de toon -
kunst der Assyriërs, Babyloniêrs, Phoeniciërs, Meden en Perzen.

De Assyrische muziek schijnt zich nergens boven het standpunt van
zingenot verheven te hebben en diende bijna uitsluitend tot verheer -

’
lijking der macht van Assyrië s koningen. Aan verscheidenheid van
instrumenten schijnt het overigens dit volk niet ontbroken te hebben.
Harpen, cymbalen, dubbelfluiten en trommels vindt men op hun monu -

menten afgebeeld ; met deze instrumenten trokken mannen en vrouwen
den terugkeerenden overwinnaar te gemoet.

Van gelijke beteekenis schijnt de toonkunst in Babylon geweest te
zijn. Talrijke instrumenten, sterk bezette orkesten werden gebruikt bij

plechtige feesten. Zoo lezen wij o. a. in het boek Dani ël (III, 4, 5),
dat de muziek het teeken gaf tot aanbidding van het gouden beeld,

dat Nebukadnezar in de vlakte van Dura liet plaatsen: „En de heraut
riep met macht: u volken, geslachten en tongen wordt gezegd : zoodra

gij den klank der trompetten, pijpen en cithers, der sambuken, psalters,
der symphonieën en allerlei muziekspel hoort, valt neder en bidt het
gouden beeld aan, dat Nebukadnezar, de koning, heeft opgericht. "

In dit citaat worden twee eigenaardige Babylonische instrumenten

genoemd, nl. de sambuka en de sumphoneia. Laatstgenoemd instrument
ging op de Israëlieten over.