Page 18 - Handboek Muziek Geschiedenis

DE EGYPTENAREN.

Het weinige dat wij van de muziek der Egyptenaren weten, danken
wij aan hun monumenten. Ontdekkingsreizigers vonden op die gedenk -

teekenen afbeeldingen van verschillende muziekinstrumenten : harpen van
allerlei vorm en grootte, talrijke soorten van lyra s, guitaren en mando-
’
lines, enkele en dubbele fluiten en ook geheele koren van zangers en
instrumentisten. Op de praalgraven wordt het huiselijk leven der Egyp -

tenaren afgebeeld, en men ziet, dat de muziek zoowel de offeranden
als den dans, de doodenklachten en het gastmaal begeleidt. Opschriften

vermelden, dat toonkunstenaars een eervolle plaats aan het hof innamen,
en dat de „aanvoerders van het gezang aanzienlijke personen waren.
”
Al die overblijfselen uit een oud verleden duiden aan, dat de toon -

kunst in het leven der Egyptenaren een groote rol speelde. En hoe
kon het ook anders zijn bij een volk, dat zoo vast geloofde aan de
onsterfelijkheid der ziel, en bij hetwelk de symboliek zoo diep in het

leven was doorgedrongen?
Volgens PI at o, die in hun land vertoefde, hielden de Egyptenaren de

muziek voor een kunst van hoogen ouderdom, en evenals zij hun staats -
geschiedenis lieten aanvangen bij de van góden stammende koningen,

leidden zij de muziek af van de godin Isis. Wat schoone werken van
beeldende kunst of wat goede gezangen waren, was door een heilige wet
eens en voor altijd vastgesteld ; daarom kon een tijdsverloopvan tien dui -

zend jaren er geen verandering ten goede of ten kwade in maken. De jeugd
mocht in Egypte alleen aan edele vormen en goedemuziek gewend worden.

Dat alles vond Plato voortreffelijk, en hij bewonderde de Egyptenaren,
dat zij in staat waren melodieën te scheppen, die het vermogen bezaten,
de hartstochten en neigingen der menschen te bedwingen en te louteren.