Page 23 - HetLaatsteOordeel

HOOFDSTUK 6

De dagen na Gustav's dood passeerden alsof er niets bijzonders gebeurd was.
Zodra hij wakker werd, ging Olav er op uit om vele uren later weer terug te keren

met zijn vangst. Wel moest hij zonder de hulp van zijn maat nu ook voor zichzelf
het eten klaarmaken, de hut opwarmen, de honden hun voedsel geven en allerlei

andere zaken die ook moesten gebeuren, om niet zelf ten prooi te vallen aan het
moordend, ijzige klimaat van het poolcirkelgebied in hartje winter. Hij wist dat

zonder de juiste voorzorg en noodzakelijke maatregelen zijn dagen niet meer dan
de tien vingers van zijn hand zouden tellen. Maar ook was hij zich er van bewust

dat het ergste nog moest komen: de eenzaamheid.

Hij was eerder alleen geweest op Groenland. Ambitieus als hij was, dacht hij de

eerste overwinteringen het wel zonder een metgezel te kunnen klaren en zo de
volledige opbrengst voor zichzelf te hebben. Hij was hem dan wel gelukt de lange

donkere maanden door te komen maar ontdekte toen ook dat het totale
isolement ver weg van de bewoonde wereld je gemakkelijk het hoofd kan doen

verliezen. Het landschap neemt je gevangen en begint haar martelingen: de
vrieskou dringt niet alleen door in je kleren, het lijkt ook het bloed te stollen, de

eentonigheid van de omgeving maar ook van het geluid buiten dat, met
uitzondering van de sneeuwstormen en zo nu en dan het blaffen van de honden,
grotendeels toch zonder enig teken van leven is. Je gedachten stoppen, het laatste

waarvan je dacht dat het zelfs bij de meest uitzichtloze situatie als de stem van
de laatste hoop op leven nog steeds van zich zou laten horen, is dan opeens

verdwenen en het is stil in je hoofd.

Het beste was proberen de dagelijkse routine gaande te houden. Wanneer hij
weer terugkwam van zijn tochtjes met de slee en de honden, en weer enkele

poolvossen of ander gedierte met een dikke winterhuid als buit, begon hij eerst
de hut wat op te ruimen, maakte zo goed als dat ging wat eten klaar en besteedde

de rest van de avond met zijn overpeinzingen en een nieuwe fles sterke drank.
Zonder dat zou de slaap niet komen, wist hij. Jawel, hij zou de twee maanden die
hij nog moest uitzitten voordat ze hem kwamen oppikken wel doorkomen. Het

moest! Goed beschouwd gaf het overlijden van Gustav hem, Olav, ook een
voordeel. Hoe wrang ook, de handelswaar die hij en Gustav tot nog toe hadden

verzameld was nu geheel voor hem zelf, dus hij kon het wat kalmpjes aan doen
met de jacht en hoefde niet perse er elke dag weer op uit te gaan, de kou in.