Page 21 - HetLaatsteOordeel

- Godverdomme Gustav!

Op het bed ligt het bevroren lichaam van Gustav. Het vuur is geheel en al gedoofd,
het is ver beneden het vriespunt in het huisje. Her en der liggen wat spullen

verspreid die Olav nog niet eerder had gezien, boeken, wat bekers, een
medicijnverpakking ook lijkt het. Gustav heeft schijnbaar met haast zijn bagage
overhoop gehaald waarschijnlijk op zoek naar iets.

Nog enige malen controlleert Olav het lichaam maar er is geen twijfel mogelijk:
Gustav is dood. Olav ziet geen verwondingen of bijzonderheden die deze

plotselinge dood zouden kunnen verklaren. Een ongeluk? Een zelfmoord
misschien? Maar niets wijst er op dat zoiets het geval zou zijn geweest. Verward

en terneergeslagen en ook zeer vermoeid van de jacht valt hij tenslotte ook op
zijn bed neer en als niet de blaffende honden hem gewekt hadden dan was hij

waarschijnlijk in slaap gevallen met de deur nog wagenwijd open en de vrieskou
vrij spel.

Hij komt langzaam weer wat bij zijn zinnen, loopt naar buiten en maakt de honden
los van de slee. Daarna steekt hij het vuur aan om het huis op te warmen. Hij

handelt alsof er niets is gebeurd maar vergeet wel te eten. Uiteindelijk valt hij half
toegedekt in slaap om pas weer uren later wakker te worden vanwege de kou. Hij

stookt nogmaals het vuur op en stopt zich nu warm in en is al snel weer in een
diepe slaap.

De dag daarop volgend doet Olav wat hij moet doen: hij verzamelt stenen voor
het graf van Gustav. Wanneer hij denkt genoeg te hebben, spant hij de honden

voor de slee en vertrekt om veel later pas weer terug te keren en weer in slaap te
vallen. Zonder te eten, zonder zelfs het vuur aan te maken. Het besef van dag of
nacht is nu bijna geheel verdwenen. De dagen en nachten in het donkere noorden

zijn moeilijk te onderscheiden tijdens deze maanden - de lucht toont 24 uur lang
aan één stuk door als de late avond vlak voordat de nacht invalt - en wie zich niet

meer bekommert om voor zichzelf de dagdelen op schema te houden, kan
gemakkelijk vergeten welk uur van de dag het is.

Olav slaapt, wordt wakker en trekt er met de slee op uit, komt weer terug,
vergeet te eten, verzuimt het vuur aan te steken, ligt urenlang gedachteloos op

zijn bed met in de hoek aan het andere einde van het kamertje nog steeds het
levenloze lichaam van Gustav.