Page 16 - HetLaatsteOordeel

HOOFDSTUK 4

De slaap die nacht begon al bij de trap naar boven. Hoe ik mijn kamer gevonden
en mij uitgekleed heb, is voor altijd een herinnering weggevaagd. Dit was

waarschijnlijk te wijten aan de drankjes die ik sinds het middaguur had
genuttigd maar meer toch omdat Olav’s tragische verhaal mij nu volledig te

pakken had. Ik had wel vaker wakker gelegen om te proberen Olav’s mysterie
te begrijpen maar dit keer was het anders: het wegdromen was de werkelijkheid

geworden…

De vale zon, als een ingesponnen cocon aan de grauwe hemel wierp een vreemd
daglicht over Groenland's kuststrook.

“Je hebt het weer mee”, sprak Olav met de grommende keelklanken van
iemand die whiskey rochelt en gevangen in een eigen wereld zijn woorden

binnensmonds laat besterven.

“Zo'n helder zicht bij dag is zeldzaam, zeer zeldzaam zeker in deze o zo
grijze wereld”, grapte Gustav.

Gezamenlijk stonden ze op het dek toe te kijken hoe het schip de baai invoer.
In de verte was nu ook een kleine nederzetting van drie kleine houten huisjes te

zien

- Kijk daar! Ons hotel de komende maanden!

Na twee weken varen waren we eindelijk aangekomen bij de plaats van
bestemming. Voor Olav en Gustav dan, mijn laatste passagiers voor Groenland,

want zodra ik ze zou hebben afgezet en heel hun hebben en houden voor de
komende maanden aan land was gebracht, dan pas kon het schip weer terug naar
Denemarken varen. Al mijn andere passagiers waren al eerder van boord gegaan

en enkele nieuwe hadden zich bij de haventjes die het schip had aangedaan,
aangemeld voor de terugreis. Maar eerst zou het nog zeker een halve dag in

beslag gaan nemen om Olav en Gustav’s proviand, gereedschappen en vele
kratten, kisten en balen vol andere benodigdheden over te zetten.