Page 11 - HetLaatsteOordeel

HOOFDSTUK 3

Olav. Op een keer bracht hij een nieuweling mee voor zijn reis naar Groenland.
Gustav heette hij, echt een groentje nog, zo onervaren als een schooljongen

naar het leek, ook helemaal geen pelsjager op het eerste gezicht...

Ik vond in het hotelletje annex café niet de oude bekenden die ik gehoopt had
daar te zien. Niet iedereen zoekt vertier op exact dezelfde tijden als jijzelf dat doet

en dus was ik alleen aan een tafeltje met mijn gedachten en het glas steeds weer
bijgevuld tot aan sluitingstijd. De hele geschiedenis van Olav, Gustav en de tragedie

die zich had afgespeeld op Groenland vele jaren geleden, het kwam allemaal weer
heel levendig naar boven.

Ik zag weer hoe twee mannen het schip kwamen opgelopen met de plunjebalen
over hun schouder. Ik hoorde weer de meeuwen krijsen en de geluiden van een

tweemaster die zich opmaakt voor een lange reis. Ik snoof weer de lucht waaiend
vanuit zee vermengd met de geuren van de haven. Ik voelde weer de drang om

het open water te zien en het schommelen van het schip te ervaren, om op het
ritme van de golven klotsend tegen de boeg, mee te gaan naar hogere sferen.

Letterlijk en figuurlijk. Groenland immers ligt zo’n 16 breedtegraden noordelijker
dan Denemarken. Het is kouder daar in die hogere sferen dichter naar de
noordelijke top van de aarde maar ook vele malen mooier en indrukwekkender

dan het groene glooiende Deense landschap.

- Hallo Olav, goed je weer te zien

- Ja Peter, het is weer zover.

- Maar weer de barre pool tegemoet, euh?

- Ja ja ja... ik heb een nieuwe meegenomen

Ik werd voorgesteld aan Gustav. Nieuwe gezichten waren er elk jaar, de pelsjagers

werkten als een team, alleen kon niemand het overleven op Groenland, met z'n
tweeën was de winst optimaal maar ook teams van drie of vier man kwamen voor.

Maar meer dan twee was geen optie voor Olav, meer zielen betekende ook minder
verdienste. Elke reis zag ik hem op komen draven met zo'n nieuweling.