Page 14 - HetLaatsteOordeel
P. 14

In het winterseizoen jaagt-ie een fortuin aan pelzen bij mekaar, 's zomers als

               de  vachten  van  de  dieren  toch  waardeloos  zijn  en  hij  in  de  bewoonde
               wereld weer terug is, dan verbrast hij het ... met een knip van de vingers.



               - Olav jongen, Jij bent verdomd net zo, ga nu niet het engeltje uithangen



               - Elke ongure tent had ik minstens drie keer bezocht zonder dat ik daar een
               karakter  zag  dat  mij  aanstond.  Met  z'n  tweeën  een  half  jaar  lang  de

               ontberingen  van  Groenland  ondergaan,  dat  is  niet  zomaar  een
               samenwerking,  dat  is  eigenlijk  ook  een  beetje  verbroedering.  Ik  keur  ze

               daarom heel kritisch. Een verkeerde oogopslag en ze kunnen wat mij betreft
               daar dood neervallen, recht voor mijn voeten. Hard gezegd maar waar. De
               twaalf  jaren  in  het  noordpoolgebied  hebben  mij  die  medogenloze

               onverschilligheid aangeleerd.



               - Ik mag toch hopen dat je niet zo spraakzaam bent op Groenland, ik ben
               niet meegegaan om die ellenlange verhalen aan te horen.



               - Gustav kerel, Je weet het nu nog niet maar straks doe je een moord om

               een stem te horen. Van buitenaf. Binnenin je hoofd gaan al die stomme
               gedachten  van  je  hun  zeggenschap  opeisen  en  je  gaat  ze  horen,  de
               godganse dag lang, niet meer stil te krijgen, zelfs niet als je slaapt.



              Het  gesprek  was  vermakelijk  en  interessant.  Ik  kreeg  nogmaals  mijn  glas

        bijgevuld, stopte wat frisse tabak in mijn pijp en verzocht ze rook paffend vooral
        door te gaan met hun verhaal.



               -  Al  goed.  Gustav  hier  kwam  ik  tegen  in  de  gang  van  een  bordeel.  We

               stonden daar gelijktijdig onze gulp dicht te ritsen na een wip van driemaal
               hijgen. Eerst nog zwijgen, geen woord, binnenpretje om de situatie: twee
               volwassen kerels, schouder aan schouder in een smal halletje bezig met zich

               aan te kleden na een kortstondig hoerenbezoek. Komisch toch?



           Ik kon me de komische situatie van hun ontmoeting inderdaad heel levendig
        voorstellen en zei dat de ze het wel met elkaar zouden kunnen uitzingen dat

        maandelange verblijf op Groenland ver verwijderd van elke beschaving en alleen
        hun honden - die overigens pas bij de eerste halte in Groenland aan boord zouden

        komen - als gezelschap. Hoe anders zou het uitpakken...
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19