Page 15 - HetLaatsteOordeel

De avond duurde nog lang, alle vragen werden door mij, hun kapitein,

beantwoord en de opmerkingen… ach je hoort ze aan en geeft een antwoord dat
ze laat lachen en heft het glas ten teken dat alles uiteindelijk toch maar
onbelangrijk gezeur is en alleen de behouden vaart waard is om te beklinken.

In het hotelletje annex café viel er niet zoveel meer te proosten echter. Ik was
inmiddels de enig overgebleven klant en kon merken dat men de deur wilde gaan

sluiten. Mijn hoofd was ook niet meer zo fris en mijn lichaam - voor zover het nog
ontvankelijk was voor enige prikkeling - scheen te gaan protesteren … wilde gaan

slapen … liet de bovenkamer weten dat de het nu wel mooi was geweest, deze
lange, vermoeiende dag.

Ik liet de eigenaar weten dat hij de zaak wel kon sluiten nu, het was mijn tijd, en
ging naar boven naar mijn kamer voor die nacht.