Page 10 - HetLaatsteOordeel

- Het is - ‘s zomers - een land van kiezels en verspreid liggende rotsblokken maar

's winters geeft het alleen maar diepe duisternis 's nachts, die je zelfs de hand
voor je ogen niet laat zien en een eindeloze witachtige grauwheid overdag. Wie
in hemelsnaam verkiest daar te zijn maanden lang?

“Ik denk dat de leegte nog het meeste op mijn zenuwen werkte. Die vervloekte

eindeloosheid - er komt geen eind aan. Je kan op het laatst wel janken,
schreeuwen - je eigen strot afsnijden!" Ik heb het de pelsjagers horen zeggen,
horen vloeken hoe het hele land wat hun betrof naar de verdoemenis mocht gaan,

wanneer ik ze met mijn schip weer oppikte voor de terugreis naar Denemarken.
Slapen en drinken, drinken en slapen dagenlang tot het afmeren waarna een ieder

zijn eigen weg ging, om maanden later weer aan boord te komen voor een
volgende overwintering.

- De huiden moeten flink geld opbrengen, lijkt mij, als vele pelsjagers steeds

weer besluiten om toch weer te gaan.

- Ik denk dat het inmiddels allemaal niet zo lucratief meer is - als er sowieso

tegenwoordig nog echte pelsjagers zijn - maar de handel was toendertijd zeker
niet slecht. Het leverde flink veel op, zeker genoeg om de armoede te ontlopen.

Mits je een goede jager was en kon aarden op Groenland maanden lang. En
misschien telde ook de drang om te ontvluchten, het waren niet allemaal de

meest brave mensen die ik verscheept heb natuurlijk. En dan druk ik mij
voorzichtig uit…

Ons gesprek was ondertussen flink gevorderd, zowel wat betreft de sigaretten
als de drankjes. Ik veronderstelde reeds dat ik te nimmer het hele verhaal zou

kunnen vertellen, niet met zoveel woorden nodig voor een compleet begrip van
het drama. Maar mijn vertelling zal ongetwijfeld hebben voldaan in wat meer

duidelijkheid toen ik handenschuddend uren later werd uitgelaten en bij
schemering naar mijn hotelletje wandelde voor nog meer drankjes en de

overnachting.

De terugreis morgen was voorlopig nog even geen zorg om mij druk over te
maken; ik had nog 2 dagen voor de boeg voordat ik weer in de stad moest zijn,
nog voldoende tijd tot mijn beschikking voor wat ontspanning.