Page 6 - HetLaatsteOordeel

Niemand weet ooit hoeveel eenzaamheid hij werkelijk kan verdragen, totdat de

grens tussen werkelijkheid en droom vervaagt en hij een speelbal wordt van de
eigen hersenschimmen. Voorbij dat punt is alles mogelijk.

Niemand zal het je verwijten, Olav...

Ja, ik zal je verhaal vertellen! Ik realiseerde mij nu, staande bij zijn graf, dat er
voor hem nooit enige redding meer mogelijk was geweest. Hoe dom en zinloos
dat misschien ook was, ik had hem regelmatig opgezocht - vaak ook als excuus

voor een reisje naar buiten de stad - altijd met vaag de hoopvolle verwachting dat
er misschien dit keer wat verbetering in zijn toestand zou zijn.

Nooit heb ik geloofd in wonderbaarlijke genezingen maar voor Olav wenste ik

altijd dat iets dergelijks hem zou overkomen. Maar nu was hij daadwerkelijk een
herinnering, een afgesloten boek waaraan niets meer te veranderen viel. Voor

altijd.

Met deze gedachte verdween ook de sombere stemming. Wat baat het te treuren

bij een levenloos lichaam, zijn geest was immers eindelijk vrij? Ik was dan ook
enigszins opgelucht toen de voorganger het ritueel van het begraven afsloot en

Jörgensen hem bedankte waarna hij zich tot mij keerde en vroeg of ik voordat ik
zou afreizen nog wat wilde gaan drinken. Ik stemde toe, groette de predikant en

volgde hem, de weg terug naar het internaat.

Het pad leidde ons naar naar de gebouwen van het instituut enkele minuten
lopen verderop. De teraardebestelling op klaarlichte dag met zwoele zomerse
geluiden rondom en een vriendelijk zonnetje in de lucht had ons allebei gelukkig

niet al somber gestemd en al gauw waren we volop in een levendig gesprek.

- Heeft u hem goed gekend, deze Olav Jensen?

- Oppervlakkig eigenlijk. Had ik u al verteld dat ik zeeman ben geweest?

- Ik giste zoiets. U lijkt mij een reiziger, dat wel.

- Ik heb altijd op Groenland gevaren, zo'n 20 jaren lang. De smeu is er dan wel

van af maar terug kijkend waren het toch wel mijn beste jaren. Sinds enige tijd
ben ik nu aan wal maar ik mag er graag op uit trekken als geen andere

bezigheden dat beletten.