Page 3 - HetLaatsteOordeel
P. 3
HOOFDSTUK 1
Aalburg,
1888
"Daar er bij ons geen ander adres bekend is dan het uwe richt ik mij tot u met
de helaas droevige boodschap dat Olav Jensen vanmorgen niet meer uit zijn
slaap is ontwaakt. De ter aardestelling zal aankomende zaterdag 13:00 uur
plaatsvinden op het kerkhof van onze instelling. Mocht u daarbij aanwezig willen
zijn..."
Hoogachtend,
Walter Jörgensen
Het gaf niet teveel moeite om te gaan. Ik woonde vlakbij, op zo'n twee uur
treinreizen er vandaan. Tevens had ik mij voorgenomen de begrafenis te
combineren met een kortstondig verblijf in het dorpje, slechts een kwartiertje
wandelen verwijdert van het internaat. Door mijn jaarlijkse bezoeken aan Olav en
de overnachtingen in het hotelletje annex buurtcafé aldaar, kende ik er een aantal
mensen met wie ik het wel aangenaam vertoeven vond. Een uitstapje zou me
goed doen. Ik keek er eerlijk gezegd zelfs naar uit; het bericht dat Olav Jensen was
overleden, leek me precies het juiste excuus om dat weekeinde de dagelijkse zaken
maar eens tweemaal vierentwintig uren links te laten liggen. En om - vergeef me
de woordspeling - bij het verlaten van mijn huis dit keer rechtsaf het hoekje om
te gaan, naar het station, in plaats van linksom naar het koffiehuisje, mijn
dagelijkse route ‘s morgens voor ‘t krantje, de babbel en de kopjes leut. Een
gepensioneerde schipper van de wilde vaart zoekt zijn vertier nu eenmaal graag
buitenshuis.
Dit ter inleiding, nu het lange verhaal,
Olav was geen familie, geen vriend, geen naaste wiens heengaan ik geacht werd
te betreuren. Ik voelde tijdens de heenreis wel iets van droefenis om deze man,
zijn krankzinnigheid en het bizarre voorval dat daaraan vooraf was gegaan, maar
meer nog was ik blij voor hem. Zijn geest was immers nu vrij en zijn gevangenschap
over. Ik wist dat er niemand aanwezig zou zijn voor het laatste vaarwel; zoveel was
mij duidelijk geworden uit de brief van het internaat.
