Page 14 - MusicInTime

325_I45°

van John Lennon en Paul McCartney bijvoorbeeld zijn vaak gebaseerd op
deze toonsoorten in plaats van op de gebruikelijke majeur- en mineurtoon-
aarden.
Na een tijd vonden de componisten de eenvoudige Gregoriaanse toonsoor­
ten te simpel en tenslotte werden ze losgelaten om plaats te maken voor dia­
tonische toonladders, samengesteld uit hele en halve tonen. De toonhoogte
kon nu met een letter worden aangeduid, al was het niet altijd duidelijk of bij
een toonsprong de volgende noot hoger of lager moest klinken, en helemaal
niet of de noten al of niet een verschillende duur hadden. Sommige musici
probeerden zoveel mogelijk aan te geven en gebruikten behalve de letters ook
tekens om te laten zien welke noot langer moest duren dan de andere.

Parallelle harmonie
Als tegenwoordig twee mensen samenzingen, zingt er een de ‘tweede stem’:
hij zingt dezelfde melodie twee tonen (een terts) hoger of lager. In de
negende eeuw werd in het boek Musica Enchiriadis muziek beschreven,
gezongen en/of gespeeld door drie verschillende stemmen gelijktijdig: de
eerste de melodie, de tweede een verdubbeling daarvan in het octaaf (bij­ Harmonie en disharmonie,
voorbeeld sopraan en tenor), en de derde, de tussenstem, een verdubbeling in veroorzaakt door de tekens
de kwart of de kwint boven de onderste. Deze vorm van harmonisch gezang van de dierenriem. Vóórdat
de edelvrouwe bij de
werd organum genoemd, misschien omdat de stem nu begeleid werd door oorlogstekens van Mars te
een orgel, tot dan toe net als de andere instrumenten verboden in de chris­ neerstort, is ze af geheeld
telijke muziek, omdat het herinnerde aan de heidense Romeinse muziek. terwijl ze vredig op een
Maar deze starre verdubbeling bood problemen en de zangers moesten vaak psalter zit te tokkelen.

25