Page 25 - Mozaiek6

‘OLE!

De volksmuziek van Spanje, zoals men die nu kent, is voortgekomen uit de vermenging
der muzikale culturen van vele volken die in de loop van de geschiedenis het Iberische
schiereiland zijn binnengedrongen. Misschien zijn de bewoners van het legendarische,
in de oceaan verzonken Atlantis daaronder de eersten geweest. Zeker behoren de
Iberiërs, uit het noorden gekomen, tot de oudsten - vandaar de naam ’lberia’. Daarna
kwamen de Kelten, eveneens uit het noorden.

Vervolgens, maar nog meer dan 1000 v. Chr., gingen de Phoeniciërs handel drijven
op het schiereiland; zij namen munten en lettertekens mee en bouwden
nederzettingen, waar zij hun koopwaar kwijt konden of konden halen. En toen werd
het achtereenvolgens de beurt van de Grieken (Hellenen), die tempels en theaters
bouwden, de Carthagers (eens Phoenicische kolonisten), de veroverende Romeinen,
die zo’n beetje alles wat zij aantroffen nieuwe namen gaven en die het land ’Hispania’
doopten, de West-Goten, barbaren die in de vroege middeleeuwen veel onder de
voet liepen en in Spanje een politieke macht vestigden, de Mohamedaanse Arabieren,

die in 711 uit Afrika overstaken en tot 1492, dus bijna 8 eeuwen lang de touwtjes in
handen hadden op alle gebieden van het zakelijke, politieke en culturele leven en
tenslotte de uit het noord-oosten binnentrekkende Zigeuners, die vreedzaam, maar
met veel muziek, de ’Moren’ ontmoetten en sindsdien gebleven zijn. Het zijn
ongetwijfeld de Arabieren, Muzelmannen of Moren geweest die in de zuidelijke
Spaanse landen de grootste invloed hebben gehad op zeden en gewoonten,
wetenschap, bouwkunst en muziek der Hispaniërs (zie 632).

Van hun aanroep 'Allah!’ meent men dat de typische, Spaans-nationale uitroep Olé!
afkomstig is, als een door de eeuwen heen toegenomen verbastering; met deze
bewonderende en aanmoedigende kreet is het Spaanse publiek bij zang en dans,
zarzuela en revue, maar vooral bij het stierengevecht, nog heden ten dage gul. Van

hen ook zijn vele melodie- en ritmetypen van de Spaanse volksmuziek en de ’melismen’
(melodieversieringen), die bijvoorbeeld de flamenco-zang zo opwindend kunnen
maken. En hun prachtige bouwwerken en tuinen werden de grootste trekpleisters voor
buitenlandse toeristen.

Er kwam een tijd, dat de vele Spaanse landen, die elk
hun eigen volkskarakter, natuurlijke gesteldheid en
klederdracht hadden, politiek gingen samengroeien tot
de grootste Europese macht: een gebied waar de zon

letterlijk nooit onderging. In die ontwikkeling was het
huwelijk van kroonprins Ferdinand van Aragón met
Isabella van Castilië in 1469 een belangrijke stap; met
de activiteiten van dit energieke echtpaar begon de
eigenlijke politieke geschiedenis van 'Spanje'.