Opstanding en reïncarnatie in het vroege christendom

Verborgen overtuigingen die door de kerk geheim worden gehouden? Opstanding en reïncarnatie in het vroege christendom

Is het mogelijk dat de eerste christenen in reïncarnatie geloofden? Hoewel sommigen dit idee misschien ongelooflijk vinden, suggereren verschillende christelijke bronnen (inclusief de Bijbel) dat het vele eeuwen geleden gebruikelijk was om te geloven dat iemand niet slechts één keer, maar meerdere keren naar het aardse leven terugkeerde.

In 1945 ontdekten onderzoekers enkele zeer vroege joods-christelijke geschriften. Twee jaar later hoorde de wereld over de Dode Zeerollen, de ontdekking die de bijbelse geschiedenis veranderde. De vroege christenen en joden volgden de leer van Jezus – inclusief het concept van de opstanding. Er zijn verschillende voorbeelden hiervan gevonden in deze oude geschriften.

De oudste teksten bieden twee concepten van opstanding: spiritueel en lichamelijk. De geestelijke wedergeboorte door de Heilige Geest wordt ook wel “het wedergeboren worden” genoemd. Een lichamelijke opstanding van een mens kan ook reïncarnatie worden genoemd. Volgens de eerste belangrijke kerkvader van de vroege orthodoxe kerk, Origenes (185 – 254 n. Chr.), bestaat de ziel al voor de geboorte. Hij suggereerde dat aanwijzingen voor zo’n pre-existentie werden gevonden in de Hebreeuwse geschriften en ook de leer van van Jezus.

De Heilige Geest, afgebeeld als een duif die neerdaalt op de Heilige Familie, met God de Vader en engelen erbovenop, door Murillo (ca. 1677). ( Publiek domein )

Bovendien suggereren de geschriften van Clemens van Alexandrië – een discipel van de apostel Petrus – dat zijn meester hem enkele geheime leringen van Jezus had doorgegeven. Een ervan hield verband met het concept van fysieke en spirituele wedergeboorte.

De geheime leringen bevestigen dat er ook iets hierover in de Bijbel staat beschreven. Er is een fragment dat suggereert dat Jezus op de hoogte was van reïncarnatie en vorige levens. Iemand in de menigte had hem blijkbaar gevraagd:

“Welk teken gaat u ons tonen opdat wij het mogen zien en u geloven? Onze vaders aten manna in de woestijn; zoals het geschreven staat, gaf God hun de opdracht dit brood uit de hemel te eten. Toen zei Jezus tot hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, Mozes heeft u dat brood uit de hemel niet gegeven; het is Mijn Vader die u het ware brood uit de hemel geeft”- Johannes 6: 30-32

Jezus verwijst niet naar “uw vaders”, maar naar “u”, waarmee hij aangeeft dat het verhaal met iedereen verbonden is. In Deuteronomium 18:15 zei Mozes: “De Heer, uw God, zal voor u een profeet zoals ik uit uw midden doen opstaan. Naar Hem zult u luisteren.”

Nogmaals, Mozes zegt niet “uw kinderen”, maar “u”, wat aangeeft dat het dezelfde mensen zouden zijn tot wie hij sprak in de woestijn die later de Messias zouden zien en horen. Volgens veel specialisten staan er in de Bijbel veel voorbeelden die verwijzen naar reïncarnatie en het bewijs geven dat het concept een volledig geaccepteerd feit was voor de eerste christenen.

Mozes pleitte bij Israël, zoals in Deuteronomium 6: 1-15. ( Publiek domein )

De middeleeuwse, religieuze wijzigingen

In de vroege middeleeuwen bestonden de leerstellingen van voorbestaan en reïncarnatie bekend als de geheime leerstellingen van Jezus. In 553 n. Chr. werd deze informatie op het Tweede Concilie van Constantinopel tot ketterij verklaard. De Roomse Kerk besloot alle leringen die erover spraken te vernietigen. De katholieke leer en de rijkdom van de priesters zouden in gevaar kunnen komen als mensen zouden gaan geloven dat ze meerdere levens zouden meemaken. Deze kennis uit de voor-christelijke periode zou hetzelfde lot te wachten staan als zoveel oude boeken van voor-christelijke schrijvers. De bisschoppen waren bang voor deze kennis die zou kunnen bewijzen dat de geloofsregeles van de kerk niet de enige optie was om het ‘eeuwig leven’ te verkrijgen.

Tijdens de middeleeuwen kreeg de groeiende, christelijke religie te maken met nieuwe, onverwachte problemen. Met het toenemende aantal priesters, bisschoppen, parochies en kerken had de nieuwe religieuze structuur ook veel meer geld nodig. Vanwege deze wereldlijke behoeften werd ook het celibaat uitgevonden, zodat de kerk uiteindelijk alles bezat wat voorheen aan hun priesters toebehoorden.

Bovendien bedachten ze velerlei verschrikkingen voor gelovigen als deze niet deden wat de bisschoppen van hen verwachtten. In de oude geschriften staat niets over het verzoek aan de priester om God te vragen om de mensen van hun zonden te verlossen… zelfs de Hel, de plaats waar de mensen die Gods regels overtreden heen zouden gaan na de dood, komt niet voor in deze oude geschriften.

Fresco detail van de hel van de middeleeuwse kerk St. Nicolas in Raduil Bulgarije.

Een ander aspect dat ook speelde om het geloof in reïncarnatie niet toe te staan, hield verband met de kruistochten. Tijdens de kruistochten gaven velen alles wat ze bezaten – en vaak ook hun leven – aan de kerk in haar strijd in de naam van Jezus. Deze religieuze strijders waren wellicht minder dat van plan geweest om alles zomaar kwijt te raken voor hun religie als ze dachten dat ze in de toekomst na hun dood weer herboren zouden worden.

Toen de inquisitie mensen begon om te brengen onder het vonnis van ketterij en hekserij, bleef de religieuze samenleving zwijgzaam en de protesten bleven uit. Hoewel menigeen buren, vrienden, ja zelfs familieleden op de brandstapel zagen omkomen, geloofden de meeste christenen dat het nodig was om aan de kant van de kerk en de inquisitie te blijven als ze naar de hemel wilden gaan.

De inquisite zou het geloven in karma en reïncarnatie niet hebben toegestaan; wat zij die duie daar wel daaraan geloofden te wachten zou staan waren de pijnbanken en – als er geen bekering terug naar het ware geloof kon worden afgedwongen – uiteindelijk de brandstapel.

Afbeeldingen die onsterfelijkheid vertegenwoordigen. ( Gnostische krijger )

De huidige opvattingen van de kerk over reïncarnatie

Tegenwoordig menen sommige christelijke kerken dat het goed mogelijk is dat reïncarnatie bestaat. Een van de meest liberale van deze organisaties lijkt de kerk in de Verenigde Staten te zijn. Het geloof in reïncarnatie is echter nog meer van toepassing op het boeddhisme. Ook groepen die minder goed te definieren zijn als een echte religie, zoals de New Age beweging, hebben het idee van meedere levens omarmd.

Maar de rooms Katholiek Kerk heeft hjet idee nooit geaccepteerd en zal dat waarschijnlijk ook niet in de toekomst gaan doen; het Zou veel van hun leerstellingen die ze in de loop der eeuwen hebben gecreëerd, ten gronde richten.

Of erger: het zou dan wel niet het christendom volledig vernietigen, maar het wel terugbrengen naar het begin, de periode van vóór de veranderingen zoals de kerk die heeft ingevoerd. Zolang mensen blijven geloven dat alleen God het kwaad kan bestraffen, ziet de Kerk geen noodzaak om de wet van het karma en de andere lessen die het geloven in reïncarnatie met zich meebrengen. te gaan toepassen.

Door Natalia Klimczak
Vertaling: Moonpub NET