Page 24 - MoonpubMagazine2

Chaplin en de onmacht

als maatschappijkritiek

"Het is juist de onmacht van de Zwerver

die de toeschouwer ontroert en laat lachen.

Zijn onmacht is dynamiet.'Charlie Cha-

plin, onmacht als maatschappijkritiek".

- Door Meike Oosterwijk

In gespannen afwachting staat een deftige delegatie op

de onthulling van een monument voor Vrede en Wel-

vaart te wachten. Er worden toespraken gehouden. Toe-

spraken zoals alle andere. Daarna applaus. Maar als het

monument wordt onthuld, ligt daar de Zwerver, die

zich voor de nacht op het monument onder het doek te
ruste heeft gelegd. Een verontwaardigde reactie golft

door de mensenmassa; hij heeft hun ceremonie ver-
stoord.

De Zwerver is zich echter van geen kwaad bewust. Hij

krabt zich eens achter zijn oor, steekt zijn been recht om-

hoog, en krabt even aan zijn enkel. Als hij doorheeft dat

hij zich de woede van de massa op zijn hals heeft ge-

haald, verontschuldigt hij zich hoffelijk door even zijn

bolhoed op te lichten. Maar dat leidt enkel tot meer ge-

balde vuisten, en meneer agent wordt naar voren ge-

duwd.

Dit tafereel is de openingsscène van de film City Lights

(1931) van acteur, regisseur en scenarioschrijver Charles

Chaplin (1889-1977). De Zwerver in de film is een icoon

uit de filmgeschiedenis, zijn bolhoed en zijn wandelstok

zijn wereldberoemd.