Page 27 - MoonpubMagazine2
P. 27
Door het gebrek aan identiteit, door het ontbreken van een ik,
weet de Zwerver niet hoe hij zich in de wereld moet voegen.
Hij blijft een vreemde op aarde. Hij duikt immers uit het niets
op. Hij lijkt noch verleden noch toekomst te hebben; hij heeft
een bestaan zonder een biografie. Hij is er gewoon, en hij leeft
eenvoudigweg in het moment. De wereld met zijn principes
van oorzaak en gevolg gaat helemaal aan hem voorbij.
Vooral als de Zwerver tracht toch op de gebruikelijke wijze
mee te doen aan de normale wereld, gaat het helemaal mis. In
Modern Times probeert hij zich te handhaven als arbeider aan
de lopende band. Hij moet schroeven aandraaien. Maar hij kan
de absurde industriële race tegen de klok - die wordt verbeeld
met het commando van de directeur om de band sneller te la-
ten draaien - niet bijhouden. Hij draait door: de monotone be-
wegingen gaan in zijn lichaam zitten. Zelfs twee knopen op
tepelhoogte van de jas van een dame, zetten hem ertoe aan om
ze aan te draaien met zijn sleutels. Hij is geen mens meer, maar
een radertje van de machine. De ontmenselijking is totaal.
Als de Zwerver echter niet meedoet aan de normale gang van
zaken, weet hij zich inde wereld soms juist meer thuis te voe-
len dan anderen, bijvoorbeeld wanneer hij een hemd gebruikt
als tafelkleed en een manchet als servet. Het zijn momenten
die weliswaar beginnen met vervreemding - de normale func-
tie van een hemd voelt de Zwerver niet aan -, maar die eindi-
gen met een soort verzoening met de wereld, omdat hij in zijn
kinderlijke spel de wereld opnieuw weet te veroveren.
Zonder gehinderd te worden door conventies, creëert de
Zwerver een eigen wereld met eigen betekenissen. Gebruikelij-
ke betekenissen vervagen, de wereld wordt weer menselijk. In
het spel met de dingen toont hij de utopische wereld waarin de
vervreemding tussen de mens en zijn omgeving is opgeheven.
