Page 38 - MusicInTime

1430-1600

zich in te dringen in het Habsburgse hof van de keizers van het Heilige
Roomse Rijk. Duitsland was tot dan toe achtergebleven in de muziek: de
Minnesanger en later de Meistersinger - die ook in de zestiende eeuw nog
voorkwamen - bleven hun eenvoudige liederen zonder begeleiding zingen,
terwijl de rest van West-Europa zich verlustigde in rijke, gecompliceerde,
verweven klanken.
Ons twintigste-eeuwse musiceren en muziek beluisteren is zo sterk bepaald
door de Duitse muziektraditie, van Bach tot Stockhausen, dat het vreemd is
te bedenken dat in de eeuwen vóór Bach de beste muziek helemaal niet door
Duitsers is gemaakt. Er waren vóór Bach in Duitsland natuurlijk wel grote
componisten; Buxtehude, Pachelbel, Schütz zijn namen die vandaag de dag
steeds weer opduiken in concerten en op grammofoonplaten. De Duitse tra­
ditie van vóór Bach was te danken aan keizer Maximiliaan I, die in 1496 een
bezoek aan Italië bracht en daar de Vlaming Heinrich Isaac (1450-1517)
tegenkwam. Deze was in Florence bij de Medici in dienst als hofzanger en
-componist, maar de invloed van de Medici was aan het tanen en Isaac nam

Op deze gravure uit ‘De
overwinning van
Maximiliaan I’ (1517) trekt
een kameel trots de
roemruchte Oostenrijkse
organist Paul Hofhaimer
(1459-ca. 1537), die tevens
zowel componeerde als
orgels bouwde.

47