Page 15 - Moonpub Magazine Nbr. 1
P. 15

King Arthur & de Ronde Tafel gaan


                                                                                           terug tot de Keltische godenwereld.


                                                                                           Bij het begin van het Romeinse Keizerrijk – ten tijde van

                                                                                           de benoeming van Gajus Julius Caesar Octavianus, een
                                                                                           neef van Julius Caesar – waren de Keltische stammen van Ierland tot
                                                                                           Oostenrijk en Hongarije en van Schotland tot Spanje en noord-Italië
                                                                                           over West-Europa verspreid.


                                                                                           De Romeinse veroveraars troffen vrijwel overal waar zij verschenen deze
         ZAL MEN OP ONZE GRAVEN SPUWEN?
                                                                                           merkwaardige volken aan, die sinds onheugelijke tijden werden beheerst
         Ge  hebt  mij  over  henry  miller  gesproken,  zegt  u  mossieu                  door de priesterkaste der Druïden, met haar eeuwenlang, van generatie op
         colson van tminnesterie ge hebt me over hem gesproken als
         over een groot schrijver, een verbijsterend produkt van deze                      generatie  mondeling  overgeleverde  geheime  riten.  Nog  heden  ten  dage
         verwarde tijd, die boeken maakt gelijkt men auto’s maakt, en                      getuigen overblijfselen van in kringen gerangschikte reuzenstenen (Stone-
         vliegende schijven, en h-bommen . . . iets ontstellends, iets                     henge, gedateerd 1580 v. Chr.!) van de geheimzinnige religieuze gewoon-
         dat u in mateloze onrust tegelijkertijd naar het hoofd en het                     ten der Kelten; en nu nog worden resten van de Keltische cultuur en taal
         hart doet grijpen: zal daaruit iets voortkomen dat de mens wat                    aangetroffen in Schotland, Ierland, op het eiland Man (’Gaelic’), in Wales en
         geluk bijbrengt, of zal het integendeel een einde stellen aan                     Frans Bretagne (!) (’Comisch’, ’Kymrisch’, ’Bretons’).
         zijn bestaan ? En henry miller schrijft maar, en heeft het maar
         over dingen die hij niet begrijpen wil: over vergaan, en schip-                   De oude Keltische godsdienst versmolt eerst onder militaire dwang met de
         breuk  lijden,  en  stranden...  over  gedreven  worden,  en  het                 Grieks-Romeinse, daarna onder literaire invloed met de Christelijke. Ierse
         aanstoten tegen wat toevallig langs zijn weg voorbijdrijft: een                   en  Gallische  godenfiguren  en  namen  werden  dooreengemengd  en  op
         wrak, een schip in nood, een verlaten kind, een mens van
         deze tijd. Alleen de vrouw telt, en het genot dat men bij haar                    verschillende wijzen verklaard, vereerd en geromantiseerd.
         kent... alleen het dronken lopen, het in een roes leven, en                       Het waren de befaamde ’barden’, de Keltische dichter-zangers die, zichzelf
         blind blijven voor de algemene ondergang - en spreekt hem                         begeleidend  op  ’crwth’  (crot,  rotta),  ’clearsaich’  of  ’telyn’,  de  goden-  en
         niet over de betekenis van dit bestaan, want dat is iets  dat
         voor hem geen betekenis heeft (zo zou men voor de ratten                          heldenverhalen uit de Oudheid behoedden en verder ontwikkelden tot ver in
         en het ongedierte kunnen spreken over maat, vorm en lijn) en                      de  Middeleeuwen.  Zij  bezaten  aan  de  hoven  een  aanzienlijke  status  die
         als de rat van een mens heelt alleen geld wat waarde en zijn                      door strenge wetten was geregeld en die hun grote macht gaven over hun
         alleen vrouwen het doel. Soms vernoemt hij de namen van                           medemensen.
         christus  en  immanuel  kant,  soms  zegt  hij  iets  gelezen  te
         hebben  van  dostojewski  iets  te  hebben  gezien  van  rem-                     Van de oude Keltische muziek in het algemeen, noch van de rapsodische
         brandt,  te  hebben  gehoord  van  beethoven  -  maar  het  is                    lyrische en epische gezangen der Barden van Oudheid en Middeleeuwen
         duister  en  onbegrijpbaar,  en  ver  van  hem  verwijderd  -  het                zijn voorbeelden bewaard gebleven. Maar in de eigenaardige melodie- en
         staat wel geschilderd op doeken of werd neergeschreven in                         ritmepatronen die men vandaag nog kan horen in de vererings-, treur- en
         boeken, maar voor de ratten die zich gangen graven heeft het                      bedezangen op de Hebriden en sommige eilandjes voor de Bretonse kust,
         geen zin en geen betekenis: zij graven zich hun eigen wegen                       en in de volksliederen van Schotland, Ierland en Wales, meent men over-
         voort, dwars door de boeken en de schilderijen van mensen.
         Trouwens,  heeft  men  vóór  hem  boeken  geschreven,  hij                        blijfselen te horen van die oude Keltische kunst. Er zou zelfs uit kunnen
         schrijft er ook, en de zijne zijn van even grote betekenis - zij                  blijken dat ook in die gebieden de oudste toonreeks uit 4 tonen bestond (bijv.
         maken evenveel lawaai als beethoven, en verkondigen een                           a-c-d-e) die zich over de halftoonloze vijftonige (anhemitonisch-pentatoni-
         even indrukwekkende profetie als Christus, zij toeteren even                      sche) en de zestonige (hexatonische) reeks uitbreidde tot de tegenwoordige
         hard als de autos en zijn even gevaarlijk als de h-bom. En                        diatonische toonladder. Er worden op de Hebriden nog steeds heldenliede-
         henry miller loopt daartussen en spert de handen open en                          ren (van Ossian) gezongen waarvan de melodie uit slechts 4 tonen bestaat.
         vangt  het  op,  gelijk  men  zand  opschept,  en  water,  en  het                Pentatonisch  zijn  nog  altijd  vele  ’Gaelische’  zangen  en  hexatonisch  de
         manna des hemels, en werpt dat in zijn boeken terug neer :
         het is iets groots. Er groeit geen bloem in zijn boeken, of er                    meeste wereldlijke liederen en ballades.
         zingt geen vogel... het is iets ontstellends... maar wij weten                    Van de typisch Keltische instrumenten: de lyra-achtige crwth en de kleine
         niet of het ten voordele of ten nadele van de mens is: het Is -
         het is, zoals de mensen zijn, het onkruid, de autos langs de                      (hand-)harp (in Ierland clearsaich of clarseth en in Wales telyn) is de laatste
         betonbanen, de ratten, de uranium- mijnen en de h-bom. Het                        lange tijd vóór en in de Middeleeuwen het populairst geweest, maar heeft
         is mogelijk dat in latere jaren zijn boeken zullen geschand-                      de eerste de oudste papieren met de langste geldigheid, nl. tot in de 19e
         vlekt worden omdat zij de ondergang hielpen bespoedigen...                        eeuw.  Deze  ’crwth’  was  oorspronkelijk  een  tokkelinstrument,  doch  na  de
         en het is mogelijk dat ze zullen erkend worden als de verwit-                     invoering van de uit het Oosten komende (boog-)strijkstok in de 12e eeuw
         tigende boodschap langs de weg bergaf... en het is mogelijk                       werd zij strijkinstrument. Tussen haar oudste vorm (rechthoekige klankkast,
         dat zij alleen maar een getuigenis zullen zijn : Zo is deze tijd
                                                                                           twee armen met een verbindingsstuk waaraan de snaren vastzaten, zes in
         geweest. - Louis Paul Boon                                                        getal, waarvan twee bourdon-snaren) en de laatmiddeleeuwse bouwwijze

                                                                                           lagen vele overgangsstadia welke werden afgesloten na het aanbrengen

                                                                                           van een toets, stemschroeven, twee klankgaten, een gebogen kam (met
                                                                                           één ’been’ door een klankgat heen steunend op het achterblad), de insnoe-
                                                                                           ring van de lange zijden en de welving van het achterblad van de klankkast.
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20