Page 20 - Moonpub Magazine Nbr. 1

Bij de opnames van de film in 1939 en 1940 wist Chaplin dat hij met deze parodie op Hitler en zijn

nazi-Duitsland het risico nam gecensureerd te worden. Tijdens de productie had Hays Office de dis-

tributiemaatschappij United Artists - waar Chaplin co-founder van was - al gewaarschuwd en ook

het UA kantoor in Engeland had reeds laten weten dat men “het betwijfelde of de film ooit vertoond

kan worden”. Tegen de tijd toen de film klaar was en vertoond kon worden was Frankrijk reeds ge-

vallen

Chaplin had een soortgelijke risico al een keer genomen toen hij Shoulder Arms maakte aan het ein-

de van de 1e Wereldoorlog. Hoewel in hij in deze korte film de Duitsers laat zien als vervelende pes-

terige marionetten, speelt hij ook in op het leven van de Amerikaanse soldaat in de loopgraven, iets

om te lachen in een wereld van verwoesting en menselijk leed. (Bijvoorbeeld voor het slapengaan in

zijn door de regen overgestroomde bunker, moet hij eerst zijn kussen uit het water opvissen waarna

hij ontdekt dat hij toch nog met zijn hoofd onderwater komt als hij zich neerlegt en dus pakt hij een

grammafoonhoorn en gebruikt deze als snorkel)

Maar Hitler vereiste een meer complexe aanpak natuurlijk, en de Grote Dictator is dan bijna ook vier

keer zo lang als de meeste “shorts” van Chaplin. De amerikaanse infanteristen, the “Doughboys” wa-

ren gek op Shoulder Arms, maar het is niet helemaal zeker voor wie Chaplin De Grote Dictator

maakte, voor zichzelf misschien hoewel de film ver weg staat van een “vanity project” in de gebrui-

kelijke betekenis van het woord.

Het is duidelijk dat hij niet langer alleen maar de nieuwe beroemde komiek was zo bezorgd over zijn

eerste miljoenen-contract zoals in 1918. In 1939 filmde hij in zijn eigen studios, zijn fortuin was omge-

zet naar liquide middelen nog voor de beurscrash van 1929 en al zijn werk werd gedistributieerd

door zijn eigen United Artist. Vanaf 1916 reeds haalde hij regelmatig het nieuws als een groot kunste-

naar, niet alleen als filmmaker maar ook als “celebrity”, Hij had zijn naam gemaakt met de Gold

Rush (1925) en City Lights (1931), voor de meeste critici de grote klassiekers van zijn Tramp-karak-

ter, maar ook een A Woman in Paris (1923), een film die aantoonde dat al de films door hem gepro-

duceerd artistieke waarde bezaten, ook als hij daar zelf niet de ster in speelde. Maar de ambities

achter De Grote Dictator waren groter dan toen hij Shoulder Arms deed, en hoewel Chaplin duide-

lijk omlijnde plannen had met de film, was hij zelf toch ook wat onzeker erover.