Page 11 - Moonpub Magazine Nbr. 1

Waarom wordt iemand muzikant? Welke invloed

heeft de muziek op de persoonlijkheid? Heeft de

muzikant bepaalde eigenschappen die

iemand anders niet heeft?

Indrukwekkende vragen, en – laten we hopen – met nog veel interessanter

antwoorden. Ik heb me voor dit Denkwolkje door de Engelstalige tekst van

een psychologisch onderzoek geworsteld en wil je graag mijn bevindingen

meedelen. Sommige alinea’s zijn vertalingen, andere een commentaar of

verkorte samenvatting van hele pagina’s waarvoor niemand in deze tijd van

“information overload” nog te tijd wil en kan vrijmaken om te gaan lezen.

Denkwolkjes zijn, mits anders aangegeven, daarom vaak bewerkingen. Met

zo weinig over deze onderwerpen beschikbaar in de Nederlandse taal kan

ik in deze vrij vertaalde, omgevormde en toegevoegde teksten geen kwaad

zien…

Maar goed: wat heeft wetenschappelijk onderzoek aangaande bovenstaande

vragen zoal opgeleverd? Zet op die bril en lees verder.

Zelfs voor de meest begaafde geldt dat er, in de jonge jaren vaak, met veel doorzet-

tingsvermogen gewerkt is aan het leren bespelen van een muziekinstrument. Zonder

dat geen muzikant. Een onderzoek uit 1957 leert ons dat:

Een muzikant moet er rekening mee houden dat hij/zij (1) niet als vanzelf de

meewerking van de omgeving zal krijgen (2) dat hij daarnaast andere beroepsvaar-

digheden moet ontwikkelen (3) dat hij voor het merendeel van zijn activiteiten als

musicus op zichzelf is aangewezen…

Interesse voor de muziek voor is in de meeste gevallen iets wat men in de kinderjaren

ontwikkeld. Het huis dat muziek even belangrijk acht als het afmaken van het

huiswerk en waar de ouders zingend de afwas doen, stofzuigen en croonend de

allerjongste naar bed brengen, zal meer de kweekvijver zijn van een groot talent dan

één waar een stel nukkige ouders een dictatuur laten gelden van bijvoorbeeld “zach-

ter die herrie!”, of “kan dat gejammer/gejengel/geplonk/geschetter/gejank nou ‘s

over zijn?!”

Ieder kind heeft de behoefte om origineel en creatief te zijn maar er zijn relatief maar

weinig mensen die daar ook hun leven aan willen wijden. In 1990 was de conclusie

dat deze drijfveer alles van doen had met status en reputatie, de persoonlijke expres-

sie, het inkomen en ook een zeker verlangen naar “onsterfelijkheid”.