Page 14 - Moonpub Magazine Nbr. 1

De volgelingen van Dionysus daarintegen zullen meer de in strumenten kiezen

waarop, misschien door een rietje, geblazen moet worden. Ik bedoel natuurlijk de

saxofonisten, clarinettisten, hoboisten, enzovoort. Deze Dionysus werd geidentifi-

ceerd met subjectiviteit, emotionele losbandigheid maar ook sensualiteit.

Waarom de lier – een snaarinstrument – en Apollo? Waarom

Dionysus en de klanken van de wind? Na de Mesopotamiers en

Egyptenaren waren het de Grieken – naast wellicht in Azië de

Chinezen – die in de oudheid het civiliseren als hoogste am

bitie hadden. De muziek was toendertijd zeer zeker al veel meer

ontwikkeld dan het toeteren door bijvoorbeeld uitgeholde boom

stammen van de holbewoners . Zo ver reeds, dat de geaardheid

van een mythologische god in verband kon worden gebracht met

een type instrument. Nu, zo’n 2500 jaar later valt daar nog steeds

iets over te zeggen.

Je bent wat je speelt. Of is het beter te zeggen dat je WORDT

wat je speelt? Immers: wat is een mensenleven van zeg 90 jaar nou

helemaal tegenover de leeftijd van de klank van een muziekinstru-

ment? Hoeveel grootmeesters en virtuozen liggen er al niet begraven

met de klanken van hun favoriete instrument nog steeds onveranderd in

zwang? Maar gelukkig gaat het kiezen van een instrument zo goed als altijd

zonder veel moeilijkheden; ik kan me niet een mislukt huwelijk van persoon

en instrument voor de geest halen. Doe maar “zijn” en laat maar worden, het

is alles als vanzelfsprekend in de muziek…