Page 26 - Moonpub Magazine Nbr. 3

Zit er iets van herkenning voor je bij? Vast wel. Laat tien liedjesschrijver

aanschuiven aan een ronde tafel, geef ze wat te drinken en stel voor een open

gesprek over het “vak”. Ik zeg je, nog nooit zag je een groep van mensen op

een lijn en met zoveel overeenstemming hun meningen verkondigen. Wat de

grote namen hier boven uitgelegd hebben, moet welhaast ook voor jou gel-

den. Of zal dat tezijnertijd gaan doen, als de eerste multimap vol met titel-

ideeen, mislukte coupletten en vetgeschreven refreinen naar het Archief van

de Persoonlijk Herinneringen (oftewel: De Doos Op Zolder) mag verhuizen.

Hoe staat het met jouw heel eigen, speciale

ervaringen met het onderbewustzijn?

Zomaar eens twee voorbeelden. Ik zelf weet inmiddels dat een eigen compo-

sitie, en in het bijzonder als deze een emotie probeert te verwoorden, iets kan

hebben van een indiaanse regendans. Niet in stijl en muzikale aanpak, wel te

verstaan, maar in bedoeling: we gaan de goden verzoeken. Een gebed heeft

diezelfde intentie, lijkt mij, zij het gesproken en met een meer religieuze

teneur (vgl. Franz Kafka’s uitspraak “Art is a form of prayer”).

Het heeft mij geleerd dat hoe somber, kritisch of zwartgallig het onderwerp

van mijn liedje ook mag zijn, ik altijd een positieve wending of conclusie moet

zien te vinden. Op een dag immers komt het liedje je achteropgelopen.

Andere composities blijken later overeind te blijven staan als de mijlpalen in

jouw leven. Toen schreef ik dit, o ja, dat was in de tijd van … Of zetten een

punt achter iets waarna je, ontdaan van emotionele ballast, weer op een ander

spoor voort kunt reizen op weg naar een volgend station.

Neem nooit een idee voor een liedje als vanzelfsprekend. Bedenk dat het

onderbewust-zijn er altijd plannen mee kan hebben, misschien niet nu en

misschien niet in de vorm zoals die is opgeborreld•. Komt besef, is het daar.

Vertaling en Bewerking: Johnny Hoeve Moonpub NET, the Netherlands