Page 22 - Moonpub Magazine Nbr. 3

Wat wij, liedjesschrijvers, muziklanten (dat wil zeggen: klanten van de

muze, altoos aan de bron van inspiratie) beogen is niet het analytische en

wijsgerige denken maar het meer inspirerende met het hart ervaren.

Wat volgt zijn de bevindingen met het onderbewuste van enkele belangrijke

liedjesschrijvers. Wat is dat onverklaarbare gevoel dat je soms tijdens het

neerpennen van een nieuw liedje kan ervaren? Het is alsof de tekst op papier

en de melodie in jouw hoofd hun eigen weg willen gaan, en niet die jij bij

aanvang voor ogen had. Die dwingende invloed uit het diepste van je wezen

die er voor zorgde dat Scrambled Eggs uiteindelijk Yesterday kon worden, die

Keith Richard de fuzzbox deed aansluiten om naar andere mogelijkheden te

zoeken voor zijn oorspronkelijk op een akoestische gitaar gespeelde riff in

Satisfaction om zomaar eens twee voorbeelden aan te halen… waar komt het

vandaan?

SINNEAD OCONNER: Het gebeurt heel sporadisch dat

een song niet van mij komt maar van iets anders. Ik heb het

eigenlijk nog maar met drie liedjes zo meegemaakt en met

My Special Child in het bijzonder. We waren aan het opne-

men nadat ik zwanger was geworden en besloten had dat ik

de baby niet zou houden, hoe erg ik dat ook vond. Ik had

een abortie laten doen en dat zat me nog steeds erg dwars.

En toen schreef ik die song. Toen ik aan de zangpartijen begon, was het net

of het kind aanwezig was. Het klinkt misschien gek, maar de zang en de

emotie waren van haar. Ik was ervan overtuigd dat het een meisje was en

dat het allemaal van haar afkomstig was want de opnames pakten heel an-

ders uit dan ik had verwacht. Het werd een song die zei: Wees maar gerust,

je hebt jouw zoon en die houdt van jou, dus maak je maar niet druk om

mij•. Elke keer als ik de opname terughoor, valt dit me weer op.