Page 34 - HetLaatsteOordeel

Als het mij gegund is nog 10 tot 20 jaren te leven dan zou het bij een volgend

treinreisje een onherkenbaar landschap te zien geven dus was het zaak nu nog
even van het oude vertrouwde Denemarken te genieten, nu het nog kon.

Ik stak opnieuw zo’n nieuwerwetse sigaret op. Ze waren overgewaaid uit
Engeland en Amerika en sinds kort ook verkrijgbaar in Denemarken bij mij in de

buurt. Het was nog wat wennen na een leven lang van pijproken maar ze bevielen
mij wel deze rolletjes tabak. Ze zouden tevens een probaat middel tegen kortade-

migheid zijn en helpen tegen wat andere kwaaltjes dus ik voorzag dat het roken-
de genotmiddeltje me veel plezier zou gaan geven de toekomende tijd. En het

aansteken ervan met die alleraardigste houten steeltjes met hun zwavelkopjes,
de veiligheidslucifer of säkerhetständsticka maakte het een grappige combinatie
voor ‘t rokertje zo nu en dan.

Waarom ik zoveel moeite heb genomen om Olav’s verhaal te vertellen? Het zal

wel mijn medeleven met hem zijn geweest en het tragische lot waar hij slachtof-
fer van werd, Voor mij was hij niet de moordenaar die in een moment van
verstandsverbijstering een ander een kogel door het hoofd had gejaagd en -

nadat hij het slachtoffer in een ondiep graf had neergelegd en toegedekt met wat

keien - het lichaam later weer tevoorschijn heeft gehaald en op een stoel ge-
plaatst. Het aanschouwen van een dode tegenover je aan tafel gezeten is natuur-
lijk sowieso een scene die je alleen in griezelverhalen verwacht te lezen maar dat

het lijk daarbij ook nog een half afgeslagen schedel zou hebben, is simpelweg het
macabere voorbij. Het schot in het hoofd moest wel naderhand zijn gebeurt.

En met het weer tevoorschijn halen van het dode lichaam kwam ook de waanzin
tot leven in het hoofd van Olav, in zo’n heftige mate dat hij uiteindelijk geen

andere keuze meer had dan de totale overgave aan deze vreemde krankzinnig-
heid die misschien alleen kan ontstaan in deze voor de mens zo ongastvrije

gebieden als het hoge noorden van Groenland. Een soort van fatale poolkoorts
die, als het je eenmaal te pakken heeft, onherroepelijk jouw ondergang betekent.

Olav zelf had mij ooit eens verteld dat alleen al het onheilspellende fluiten van de
wind over de verlaten ijsvlakten je soms gek konden maken - een opmerking van

hem zelf die helaas uiteindelijk profetisch bleek te zijn.

… tegen jezelf praten als je alleen bent, anders verlies je je stem…