Page 9 - MoonpubMagazine2

Een goed voorbeeld van deze wisselwerking is misschien al Maar dankzij het waarneembare bewustzijn en de rij-
aangegeven door Hegel met zijn onderscheid tussen het kere woordenschat van de ouders zal hij het gaande-
"waarnemende" en "waargenomen" bewustzijn.
Een "waarnemend bewustzijn" is het bewustzijn van de
(filosofische) waarnemer die vorm probeert te geven aan
de wereld als een manier van leven, het “waargenomen”
bewustzijn doet dat zonder enige reflectie en mist de
theoretische invalshoek en het conceptuele kader voor een
adequate en accurate rekenschap. Het waarnemend be-
wustzijn daarentegen kan het gewone, waargenomen
bewustzijn bijstaan met conceptuele gereedschappen en
theoretische kaders om zo het waargenomen bewustzijn
te helpen om, zogezegd, zichzelf beter te leren kennen.
Een klein kind (met een “waargenomen” nog niet reflecte-
rend bewustzijn) kan profiteren van de conceptuele hulp-
middelen die hem/haar beschikbaar worden gesteld door
de ouder (met een waarnemend bewustzijn).
Het kind kan hunkeren naar de liefdevolle aandacht van
zijn ouders maar hoewel hij die aandacht graag wil, weet
het kind nog niet hoe hij dat moet verklaren waarom hij
zoveel belang stelt om deze aandacht van zijn ouders te
krijgen. En dus in plaats van dat hij vriendelijk om de
aandacht vraagt (met de eerste woordjes hem aangeleerd
of middels gebaren) vervalt hij in driftbuien wanneer hij
deze aandacht niet krijgt.
Op een bepaald niveau echter begint het kind het onge-
twijfeld enigszins te begrijpen wat hij wil en hoe hij het
gedaan kan krijgen; hij heeft zichtbaar pret als de ge-
wenste aandacht er is maar nog steeds weet hij niet hoe
hij dat onder woorden moet brengen.
weg ook zelf helemaal gaan begrijpen en kunnen
aangeven en ook precies uitleggen wat hij wil.
Aan de andere kant moet gezegd worden dat degenen
die de artefacten van de populaire cultuur aanleveren
(zoals The Beatles en andere muzikanten en hun songs)
misschien zich meer bewust zijn van de filosofisch rele-
vantie van hun ideeën dan hun publiek maar zij kun-
nen of willen deze ideeën niet op een duidelijke en
aantrekkelijke manier voor het voetlicht plaatsen
Of - in Beatle-taal: de gewone (nowhere) man (met
zijn niet-filosofisch bewustzijn) heeft waarschijnlijk ge-
noeg te vertellen, “wants to tell you”, omdat alles vol is
met “things to say” maar het kan zijn dat je “a little help
from your friends” nodig hebt om het met de juiste
woorden allemaal ook duidelijk te kunnen communi-
ceren.
In veel songs van de Beatles is een soort van "idealisti-
sche monisme" te vinden vergelijkbaar met het "Salo-
mon's oordeel" uit de Bijbel. Ze predikten dit idealisme
en monisme natuurlijk niet op een expliciet filosofische
wijze, maar er is genoeg in hun werk aanwezig dat
enigszins overeenkomt met deze filosofische stroming.
Wel is uit hun repertoire op te maken dat ze niet
akkoord gingen met wat men in de wereld van de
kennistheorie het "naïeve realisme" noemt. Deze denk-
richting meent dat alles wat zintuiglijk kan worden
waargenomen ook bestaat. Ideeën en abstracties vallen
hier niet onder en kunnen om die reden dan ook geen
realitietswaarde hebben; het zijn niets meer dan ge-
dachtenspinsels, de wereld kan ook zonder deze subjec-
tieve beschouwingen.
Volgens de naïeve realist is wat wij zoal denken niet van
invloed op de werkelijkheid. De tulp is een tulp zolang
deze bloeit maar wanneer ze vergaat, verliest het daar-
mee ook haar werkelijkheidszin. De tulpensoort echter
blijft aan als slechts een onstoffelijk "idee" en staat daar-
om los van de realiteit; het kan immers niet met de
zintuigen worden waargenomen.