Een Ezel was aan het grazen in een wei naast een bos.
Plots zag hij een Wolf die vanuit de schaduw van het
bos naar hem keek. Hij wist onmiddellijk wat de Wolf
van plan was en bedacht een plan om hem te slim af
te zijn. Hij deed dus of hij kreupel was en begon pijnlijk
te hinken.
De Wolf kwam naar hem toegelopen en vroeg aan de
Ezel waardoor hij kreupel was geworden. De Ezel
antwoordde dat hij op een scherpe doorn had getrapt
en hij zei:
“Alstublieft, trek de doorn uit mijn poot. Indien je
dat niet doet zal de doorn in je keel blijven steken
wanneer je me opeet.”
De Wolf vond dit een verstandige gedachte, want hij wou
de ezel wel opeten maar wilde er niet in stikken. De Ezel
hief zijn poot op en de Wolf begon heel zorgvuldig te
zoeken naar de doorn.
Maar ineens gaf de Ezel zulk een krachtige trap dat de
Wolf wel vier meter verder vloog. En terwijl de Wolf
traag en pijnlijk terug recht stond was de Ezel al lang
weggelopen.
“Dat heb ik wel verdiend” gromde de Wolf toen hij
terug het bos inkroop. “Ik ben een jager van beroep,
maar geen dokter.”
CONCLUSIE
Blijf bij je beroep.