Op een dag was een Leeuw een Geit aan het opeten maar
verwondde zich erg aan haar horens. Hij was verschrikkelijk
boos dat een dier, dat hij had uitgekozen om op te eten, zo
brutaal kon zijn en zulke gevaarlijke dingen kon dragen als
de horens waaraan hij zich gekwetst had.
Hij beval dus dat alle dieren die horens droegen zijn gebied
binnen de vierentwintig uur moesten verlaten. Dit bevel
veroorzaakte paniek onder de dieren. De ongelukkigen die
horens hadden begonnen hun bezittingen in te pakken en
trokken weg.
Zelfs de Haas, die zoals gekend is geen horens heeft en dus
niets te vrezen had, had een rusteloze nacht waarin hij
nachtmerries had over de verschrikkelijke Leeuw. En toen
hij ‘s morgen uit zijn hol kwam en in de zonneschijn liep, zag
hij de schaduw van zijn lange, puntige oren en werd hij heel
erg bang.
“Vaarwel, buurman Krekel,” riep hij “Ik vertrek ook. Want
de Leeuw zal zeker beweren dat mijn oren horens zijn en
zal naar mij niet willen luisteren.”
CONCLUSIE
Geef je vijanden niet de minste
aanleiding om je aan te vallen.