Een Mug vloog over een wei en zoemde wel heel
hard voor zo een klein dier. Ze zette zich neer op
de horens van een Stier.
Nadat ze een poosje gerust had wilde de Mug terug
wegvliegen. Maar vooraleer ze wegvloog bood ze de
Stier haar excuses aan omdat ze zijn horens gebruikt
had als rustplaats:
“Beste Stier, je zult wel blij zijn dat ik nu wegvlieg”
zei de Mug.
“Oh, dat blijft me om het even” antwoordde de Stier
“Ik heb zelfs niet gemerkt dat je daar zat.”
CONCLUSIE:
We zijn vaak belangrijker in onze
eigen ogen dan in de ogen van onze
buur. Hoe kleiner de geest
hoe groter de verwaandheid.