Lang geleden ontmoette een Man in het bos een Sater
en sloot er vriendschap mee. De twee werden al vlug
de beste kameraden en leefden samen in de hut van
de Man. Maar op een koude winteravond liepen ze
samen naar huis en de Sater zag hoe de man op zijn
vingers blies.
“Waarom doe je dat?” vroeg de Sater.
“Om mijn handen warm te maken” antwoordde de Man.
Toen ze thuis waren maakte de man twee kommen
havermoutpap klaar. Ze waren dampend heet toen hij
ze op de tafel zette, en de kameraden gingen zitten en
genoten in opperbeste stemming van hun maaltijd.
Maar de Sater keek verbaasd toe toen hij zag hoe de
man in zijn kom havermout blies.
“Waarom doe je dat?” vroeg hij.
“Om mijn havermout af te koelen.” antwoordde de Man.
De Sater sprong vlug recht en liep naar de deur.
“Vaarwel,” zei hij “Ik heb genoeg gezien. Een kerel die
met dezelfde adem warm en koud kan blazen kan geen
vriend van mij zijn.”
CONCLUSIE:
Een man die beide partijen
gelijk geeft wordt door geen
van hen vertrouwd