Ooit was er eens een zomer waarin het zo droog
was dat zelfs de vogels geen water meer vonden
om te drinken. Maar op een dag vond een dorstige
kraai een kruik met daarin een beetje water.
Maar de kruik was hoog en had eensmalle hals.
Daardoor kon de Kraai niet aan het water komen.
Hij probeerde van alles, maar het lukte niet.
Het arme dier dacht dat hij ging sterven van dorst.
Maar toen kreeg hij een idee. Met zijn bek nam hij
kleine steentjes en liet ze één voor één in de kruik
vallen. Met elk steentje dat in de kruik viel kwam
het water een beetje hoger. En toen hij genoeg
steentjes in de kruik had gegooid stond het water
hoog genoeg zodat hij ervan kon drinken.
CONCLUSIE
Wanneer we in nood zitten kan
een goed gebruik van ons verstand
er ons vaak uit helpen.