Een hond en een haan waren goede vrienden en wilden
heel graag iets van de wereld zien. Ze besloten om weg
te lopen uit de boerderij en de wereld in te trekken langs
een weg die door het bos liep.
De twee kameraden reisden welgezind verder en beleefden
geen speciale avonturen. Toen het nacht werd zocht de haan
naar een plaats om te slapen, zoals hanen gewoonlijk doen.
Hij zag een holle boom die hem zeer geschikt leek. De hond
kon in de holte kruipen en de haan zou omhoog vliegen en
op één van de takken gaan zitten.
Zo gezegd, zo gedaan, en ze sliepen allebei heel comfortabel.
Toen de nacht voorbij was en het terug licht begon te worden,
werd de Haan wakker. Op de boerderij was het de gewoonte
dat hij elke ochtend iedereen wakker maakte met zijn gekraai.
Hij vergat dat hij nu in het bos zat en ging op zijn tippen staan,
flapperde met zijn vleugels en begon hard te kraaien.
Maar in plaats van de boer te wekken, maakte hij nu een vos
wakker, die niet ver daarvandaan in het bos lag.
De vos had honger en wilde, bij wijze van ontbijt, de haan opeten.
Hij liep dus naar de boom waar de haan zat te kraaien en zei zeer
beleefd:
“Hartelijk welkom in het bos, mijn beste Haan. Ik ben zeer blij
dat ik u hier zie. Ik ben er zeker van dat we dikke vrienden zullen
worden. Kom naar beneden, dan kan ik u een hand geven.”
“Ik voel mij zeer vereerd, lieve Vos” antwoordde de slimme haan.
“Ik zal u graag hier in mijn huis ontvangen. Kom maar binnen langs
de holte van de boom, dan zal mijn portier u binnen laten.”
Zonder iets te vermoeden liep de hongerige Vos naar de holte en
ging er binnen. De Hond sprong recht en beet in de Vos zijn oor, die
huilend van pijn terug het bos in liep.
CONCLUSIE
Zij die iemand anders willen
foppen worden vaak zelf gefopt.