Een levensmoede leeuw, zijn jaren meer dan zat,
wachtte de dood vergeefs, terzijde van een pad,
toen een, met recht wild zwijn, dat nimmer wilde vechten,
eensklaps een oude vete met hem kwam beslechten.
Het zette het weerloos dier de tanden in de rug.
Ook een geplaagde stier kwam op zijn schreden terug
en stootte fel de leeuw de horens in de flanken.
‘Dit had je nog te goed. Welnee zeg, niets te danken!’
Een ezel zag dit aan en dacht: dat kan ik ook.
Hij hief zijn rechter hoef en liet die,
als een mokerslag,
belanden tussen Leo’s grijze manen.
De leeuw, zieltogend nu, sprak bitter door zijn tranen:
‘Waarom een dubbele dood? Is 1 dood niet genoeg?
Wat baat het, dat een held zich ooit als held gedroeg?’
CONCLUSIE
Dat eer en goede naam, en rang en stand, maar mat is,
dat leert ge in de dood, want dan verliest ge alles.