Er is een oud verhaal, dat honden in Egypte,
langs d’oevers van de Nijl niet wandelden, maar wipten.
De oorzaak hiervan was meneer de krokodil,
dat lederen gedrocht, dat als een boomstronk stil
– maar wee die zich vergiste – ieder dier belaagde,
dat argeloos als wat zich bij het water waagde.
Maar op een mooie dag, niet ver van Assoean,
had plots een krokodil er dikke tranen van.
Dus zei hij tot de hond, die er zijn dorst kwam lessen:
‘Drink vrij, zoveel je wilt – de Nijl smaakt hier naar bessen!
Ik houd mijn kaken toe; wees dus voor mij niet bang.’
”t Kan zijn’,’ antwoordt de hond, ‘maar ’k ken u al te lang,
dat ik niet weten zou, dat u dit niet kunt menen.’
Vlug neemt hij dus een teug, wipt weg, en is verdwenen.
CONCLUSIE:
Voorzie een wijze man nooit van een slechte raad.
Zijn wijsheid is zijn schut, waardoor het u niet baat.