Eens heeft een adelaar zich aan een haas vergrepen:
zijn klauwen en zijn bek scheurden het dier aan repen
voor d’ogen van een mus, die stomverbaasd riep: ‘Floor!
Waarom ging jij er nu niet als een haas vandoor?’
Nog klinkt het laatste woord of er verschijnt een valk en
nu is de mus het haas en laat zich ook verschalken.
Op weg naar hoger sfeer, hoort zij, in grote nood
zieltogend, nog de haas, die roept: ‘Ik lach me dood!’
CONCLUSIE
De man die zelf zich niet kan redden in het leven,
doet beter ook zijn vriend daarin geen raad te geven.