Een vergelijking van akoestische signalen in muziek en spraak

We onderzochten het emotionele effect bij de manipulatie van intensiteit, tempo en toonhoogte in muziek en de spraak. Deelnemers bij het onderzoek beoordeelden zowel muziek- als spraakfragmenten op valentie (aangenaam | onaangenaam) stimulatie (futloos | levendig) en opwinding (gespannen | ontspannen).

De oorsprong van muziek: bewijs, theorie en vooruitzichten

Muziek is een zeer fascinerend onderwerp voor de evolutietheorie, de filosofie, de kunstwetenschappen, de psychologie, noem maar op. Het is een gewaardeerd kenmerk van alle bestaande culturen – en ook van vergane culturen mits er een overlevering beschikbaar is – het doordringt vele aspecten van het dagelijks leven en speelt vele rollen. En muziek is oud, heel oud.

Waarom ervaren wij droevige muziek als aangenaam? Een mogelijke rol voor het hormoon prolactine

Sommige luisteraars menen dat het luisteren naar verdrietige muziek hen oprecht verdrietig maakt. Een droevig gevoel wordt opgeroepen door middel van een combinatie van empathische reacties op droefklinkende akoestische kenmerken. Ook aangeleerde associaties spelen een rol. Onder de luisteraars die droevige gevoelens ervaren zijn er velen die dit als positief ervaren terwijl anderen aangeven dat de ervaring voor hen uitsluitend negatief is. De niveaus van het hormoon prolactine nemen toe in het gval van verdrietige gevoelens – het produceert een troostend psychologisch effect. Variaties in prolactine-gehaltes kunnen de verschillen in individuele reacties verklaren. Meer specifiek: hoge prolactine concentraties kunnen geassocieerd zijn met een plezierige muziekbeleving bij het afluisteren van verdrietige muziek, terwijl lage prolactine concentraties een wellicht de oorzaak zijn van een onaangename muziekbeleving.

De Denkende Chimpansee © 2024 Frontier Theme
Click to listen highlighted text!