Theobald IV van Champagne (Frans: Thibaut; Spaans: Teobaldo; Troyes), bijg. Posthumus, de Troubadour of de Grote, was een zoon van graaf Theobald III van Champagne en van Blanca van Navarra, dochter van Sancho VI van Navarra.
Theobalds vader stierf al vóór zijn geboorte en zo volgde hij, onder voogdij van zijn moeder, zijn vader op als graaf van Champagne. Hij verwierf de helft van Bar-sur-Seine en nam deel aan de Albigenzenoorlog tegen Toulouse. In 1234 verkocht hij Sancerre en Châteaudun aan Frankrijk. In een rebellie tegen de Franse koning delfde Theobald het onderspit, waarop hij Champagne moest onderwerpen aan het gezag van de Franse kroon.
In 1234 volgde hij zijn oom Sancho VII van Navarra op als koning van Navarra als Theobald I en nam hij meer en meer afstand van graafschap Champagne. Theobald was tevens één van de bekendste en meest geprezen troubadours van zijn tijd. Hij werd in de daaropvolgende eeuw door Dante als een voorloper omschreven (De Vulgari Eloquentia).
In 1238 ging hij op kruistocht. Hij landde in 1239 in Akko en hield een verkenningstocht naar Gaza, waar hij echter door de Ajjoebiden verslagen werd. Daarna legde hij zich voornamelijk – en vrij succesvol – toe op diplomatie. Toen echter Richard van Cornwall aankwam in het Heilige Land was hij het eeuwige gekibbel over de leiding van de kruisvaart beu en ging hij naar huis.