Het is niet moeilijk onder de vele na-Wagnerse componisten de meesters en talenten te groeperen. Zij allen zouden niet zo hebben gecomponeerd als zij deden en doen, wanneer zij niet een tijdlang de weg hadden bewandeld van de grote, demonische tovenaar van Bayreuth.
Veelbetekenend is hetgeen Hans Werner Henze, die toch niet van slaafse onderwerping aan de hoog- en de laatromantiek kan worden verdacht, op zijn 40e jaar in een gesprek eens heeft gezegd:
’Met Wagner heb ik vrede gesloten’ en: ’lk vond Mahlers muziek nooit belangrijk, tot ik ’Das Lied von der Erde’ dirigeerde.
Toen ontdekte ik plotseling wat zijn muziek werkelijk was en ik besloot zijn symfonieën te bestuderen. Van dat moment af heeft hij een grote invloed gehad op mijn muziek. Mahlers houding betekende iets nieuws in de muziek. Ik geloof bijvoorbeeld, dat zijn vormgeving door niemand overtroffen is. Wat hij bereikte, maakt alles wat de Tweede Weense School, die van Schoenberg, teweeggebracht heeft tot iets onbelangrijks, tot een bescheiden toevoegsel aan het Mahleriaanse panorama. Zijn idee de hele wereld in zijn symfonieën in te sluiten is geweldig.