De opera aanschouwde het levenslicht in hetzelfde jaar 1594 waarin de allergrootste polyfonisten voorgoed de ogen sloten. De dood van Palestrina en di Lasso maakte een einde aan de heerschappij van de begeleide en onbegeleide vocale meerstemmigheid en de Dafne van dichter Rinuccini en componist Peri ontsloot het tijdperk der begeleide vocale eenstemmigheid.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er voordien geen eenstemmige muziek bestond en nadien geen meerstemmige muziek meer werd geschreven; maar wel, dat een generatie van ‘modernen’ onder de componisten en muziektheoretici, zich ergerend aan de ’onnatuur’ der kerkelijke en wereldlijke composities der ’ouder- wetsen’, een geheel nieuwe schrijfwijze had ontwikkeld, die de geboorte van ’de opera’ (en ’het oratorium’) mogelijk maakte.