ALEXANDER PORFIRIWITSJ BORODIN (1833-1887) heeft bewezen, dat men een vermaard veelzijdig wetenschapsman en behoorlijk toondichter kan worden, ook al is men geboren als gevolg van een misstap van een ouder wordende gebaarde vorst (Imerentinsky) en een mooi volksmeisje en ingeschreven bij de burgerlijke stand als zoon van de lijfeigene Porfiri Borodin.
Hij moet eens verzucht hebben:’ Ik moet altijd overal naartoe rènnen en toch kom ik overal altijd te laat.’ Dat kwam doordat deze mens als ’genie van de goedheid’ steeds overbelast was bij het géven aan zijn medemensen.
Telt men bij elkaar het aantal soldaten dat hij als dokter behandelde, de studenten die hij de scheikunde moest bijbrengen, de discipelen die hij met raad en daad bijstond, de bemoeiingen, die hij als medeoprichter en leraar had met de medische school voor vrouwen, de uitwerking van ontdekkingen op chemisch gebied en de officiële verplichtingen als ‘staatsraad’, en voegt men daaraan toe de moeiten, die hij zich dikwijls getroostte om familieleden en vrienden nachtverblijf te bezorgen op een der vele divans die zijn woning telde, om neven, nichten, ooms, tantes en collega’s op de een of andere manier uit de penarie te helpen, de zorgen voor een aan slapeloosheid lijdende, astmatische vrouw, voor een groeiend aantal katten dat asyl zocht en kreeg en zich nestelde onder zijn vleugel, achter kachel en fornuis en in de keukenkastjes, en niet te vergeten voor zijn eigen welzijn, dan is het werkelijk geen wonder, dat hij overal naar toe rennend, nooit ergens op tijd kwam.
En een gróót wonder, dat hij nog één seconde overhield om te componeren! Maar dat was ‘voor anderen een taak, plicht, arbeid en levensvulling, voor mij ontspanning, genoegen en liefhebberij, die mij van mijn officiële opgaven als professor, als wetenschappelijk adviseur afleidt,’ vond hij.In 1862 ontmoette Borodin Balakirew (z.o.) wat hem met zijn gezonde inspiratie hielp als ‘dilettant’ enkele uitstekende werken te schrijven, zoals: de Symfonie in b (de tweede van drie, 1877), het Strijkkwartet in D, Een Steppenschets uit Midden-Azië (een der meest gespeelde symfonische gedichten, waarin het naderen en weer verdwijnen van een karavaan van mensen op paarden en kamelen, is geschilderd en een oosters woestijnlied weerklinkt, 1880), en de prachtige opera Prince Igor met de beroemde Polowetzer dansen.