Onder den invloed van Paganini en van Chopin ontwikkelde zich het talent van den derden grooten virtuoos uit de eerste helft der 19de eeuw: Franz Liszt. Zijn levensgeschiedenis is reeds daarom belangrijk, omdat hij in persoonlijke betrekking heeft gestaan tot alle 
beroemde en ook tot de minder algemeen bekende toonkunstenaars van zijn eeuw.
Geboren in een tijd, toen Beethoven’s werken nog eerst in hun opkomst waren, en de groote meester zijn laatste woord nog niet gesproken had, heeft hij den ontwikkelingsgang van die werken medegeleefd en is getuige geweest van hun triomf. Hij zelf was de onvolprezen vertolker ervan, evenals hij later die van Schubert, Mendelssohn en Schumann was.
Hij heeft den vooruitgang der kunst steeds met geestdrift begroet en meer dan iemand anders bijgedragen om Richard Wagner de plaats te verzekeren, die deze meester heden inneemt. (Handboek der muziekgeschiedenis – Henri Viotta, 1916)