SCHOENMAKER EN DICHTER BOVENDIEN.
Zo noemde hij zichzelf: ’Schuster und Poet dazu’. Dat was toen hij in zijn vaderstad Neurenberg zijn sporen als Duits dichter en 
Meistersinger al had verdiend.
Op zijn zevende jaar ging Hans Sachs naar de ‘Latijnse school’, op zijn veertiende werd hij schoenmakers-leerling en na twee jaren zolen en hakken gerepareerd te hebben, ging hij verre reizen doen door Duitsland en Oostenrijk. Van 1513 tot 1515 studeerde hij meesterzang bij Lienhart Nunnenbeck; daarna bleef hij ’seszhaft’ in Neurenberg, zoals het een aankomend meesterzanger betaamde.
Sachs’ oeuvre omvat meer dan 1000 werken. Achttien banden manuscripten met gedichten en spreuken, carnavalsstukken (o.a. Der Bauer im Fegefeuer en Der Eulenspiegel mit den Blinden), blijspelen (w.o. Die ungleichen Kinder Evaé), kluchten, tragedieën (b.v. Charon mit den abgeschiedenen Geistern), behoren tot de nalatenschap van een zeer verdienstelijk literator. Zestien bundels doen hem herkennen als een bijzonder vruchtbaar rederijker. Doch, hoe merkwaardig dit ook klinkt, slechts dertien ’Töne’ en ’Weisen’ (melodieën) staan er op zijn beroemde naam als Meistersinger.
De eerste daarvan, de Silberweise, maakte hij al in zijn eerste leerjaar bij Nunnenbeck; het is een variant van de aan Hermannus Contractus (1013-1054) toegeschreven, Maria-antifoon ’Salve Regina’, waarvoor Sachs als protestant de tekst van een loflied op Jezus schreef: Salve ich grusz dich schone / Rex Christe in dem Throne.
De overige twaalf melodieën zijn minder geslaagd dan dit heel mooie werkstuk: ’Der güldene Ton’, ’Die hohe Bergweise’, ’Die Morgenweise’, ’Die Gesangweise’, ’Der kurze Ton’, ’Der lange Ton’, ’Der neue Ton’, ’Der bewehrte Ton’, ’Der überlange Ton’, ’Der klingende Ton’, ’Der Rosenton’ en ’Die Spruchweise’.
In Hans Sachs’ werk stonden een hoogtepunt en de tekenen van vervlakking en verval van de Meistersinger-kunst naast elkaar.